Op zondag 25 november ging de emeritus-predikant van de Ontmoetingskerk, Richard Klijnsma voor in de vluchtelingenkerk. In het Haagse buurt- en kerkhuis Bethel is nu al weken een non-stop kerkdienst gaande. Daar woont al die tijd de Armeense fam. Tamrazyan. In hun woonplaats Katwijk begon dit kerkasiel. Het kerkgebouw daar leende zich slecht voor bewoning door een gezin. Daarom verhuisde het gezin naar Den Haag. Bethel is een gebouw dat de functie van buurthuis en kerk combineert en nu op de eerste etage ook het gezin Tamrazyan huisvest.
Dit gezin, van Armeense afkomst, maar al negen jaar in Nederland wonend, wordt met uitzetting bedreigd. Hoewel verschillende rechters in hun asielzaak een voor hen positief oordeel gaven, besloot de Raad van State uiteindelijk dat het gezin uitgezet kan worden. Een beroep op het Kinderpardon, een regeling bedoeld voor asielkinderen die al langer dan vijf jaar in ons land verblijven, werd afgewezen. Niet verrassend, want bijna elk in Nederland geworteld kind loopt stuk op het Kinderpardon. Na enkele jaren laat de praktijk zien dat met deze regeling maar in minder dan 10% van de gevallen het kinderpardon wordt toegewezen.
Een voortdurende kerkdienst moet de familie rust bieden. Doel is tijd en ruimte te creëren voor dialoog met de overheid over een dilemma waar geen kerk voor geplaatst zou moeten worden: kiezen tussen respect voor de overheid en het beschermen van de rechten van een kind.
Hoewel het record van langste kerkdienst al lang in het Guinness Book of Records kan, gaat deze dienst voorlopig nog wel door. Predikanten uit het hele land gaan om de beurt voor. Dag en nacht. Kerkgangers zijn er ook altijd. Zondagmiddag van 15.00 tot 17.00 waren er in wisselende samenstelling toch wel steeds minimaal vijftien mensen aanwezig. Sommige predikanten nemen ook kerkgangers uit hun eigen plaats mee. Zo ook Richard Klijnsma.
Het thema van zijn kerkdienst was bruggen en muren. Hij was zeer onlangs in Berlijn geweest en had daar weer stil gestaan bij de Berlijnse muur. Dit was voor hem een goed vertrekpunt voor zijn overdenking. Van die muur, die in 1961 schrijnende scheidingen opleverde, ging Ds. Klijnsma naar de muur die er volgens de Amerikaanse president Trump moet komen tussen Mexico en de Verenigde staten en naar de Hongaarse muur die in 2015, het jaar van de grote vluchtelingenstroom door de Balkan, werd opgericht. Daarna maakte hij een overstap naar de mentale muren die mensen oprichten tussen zichzelf en anderen. Dit alles bracht hij in verband met het Bijbelse verhaal van de Syro-Fenicische vrouw met haar, door een boze geest bezeten, dochter. Dit verhaal is te vinden in Marcus 7: 24-30. Jezus trekt hier een muur op tussen hemzelf en deze niet-Joodse vrouw. Een pijnlijk verhaal, met een vasthoudende, slimme vrouw die Jezus weet te overtuigen van zijn ongelijk. Zij weet een brug te slaan naar het hart van Jezus. Bruggen bouwen was het tweede thema van Richard Klijnsma. Bruggen bouwen in tegenstelling tot muren optrekken.
De aanwezigen, trouwe kerkgangers en buitenkerkelijken, konden veel waardering opbrengen voor dit verhaal. Dat bleek toen een andere predikant en andere kerkgangers het estafettestokje hadden overgenomen. Buiten de kerkzaal werd onder het genot van koffie en thee nagepraat. Voor mij als kerkganger in het rustige Pijnacker een bijzondere belevenis. Ik hoop dat het niet meer nodig is om nog eens te gaan omdat er een oplossing wordt gevonden. Maar ik vrees dat mijn hoop niet bewaarheid zal worden en dat er voor deze kinderen, ook nu het kerstfeest nadert, geen ruimte in de Nederlandse herberg zal zijn.
Wilma Hagenaar