Jouw hand, mijn glimlach

Jouw hand, mijn glimlach

Het is de week van het gebed voor de eenheid in de christenheid. Deze week is er iedere avond een moment van gebed in de Acker (19.15 – 19.45 uur). Vorming en Toerusting van de Ontmoetingskerk organiseert woensdag de 18e een avond over gebed. Wat is bidden eigenlijk? Hoe kun je bidden? Is bidden vragen? Komende zondag de apotheose: alle kerkdeuren van de Protestantse gemeente te Pijnacker en de Rooms-katholieke Joannes de Dooper zijn dicht. Alleen de Dorpskerk opent haar deuren. Een oecumenische viering op ‘primetime’, niet weggeschoven naar een donkere zondagavond. Een dappere stap. Volgen er meer? Overigens vierde het Kerkelijk Centrum Delfgauw afgelopen zondag een oecumenische viering met en in de rooms-katholieke parochie de Vredeskerk te Delft.

De week van het gebed voor de eenheid onder christenen.

Stel nu dat u als lezer volstrekt niets weet van kerk, noch geloof. Ik noem u even: onwetende lezer. Dan roept zo’n week vragen op. Week van gebed voor de eenheid onder christenen? Is er dan geen eenheid? Jullie komen toch bijeen rondom de figuur Jezus? Jullie komen toch bijeen als kinderen van één Vader, één doop, één Geest, één Woord? (NLB 968, 2). Kennelijk is er niet altijd één geest geweest. Anders is zo’n week toch niet nodig? Wat zouden wij kerkmensen u, onwetende lezer, moeten antwoorden? En met welk gemoed? Schaamte? Laconiek? Verontschuldigend? Het was de generatie van onze voorouders! Kun je ons toch niet kwalijk nemen? Met welk gemoed dan ook: we kunnen niet om de kerkgeschiedenis heen. Een geschiedenis van schisma’s en scheuringen.

Dit roept bij u, onwetende lezer, nieuwe vragen op: waarom hebben jullie elkaar verlaten? Waarom zijn jullie uit elkaar gegaan? De antwoorden op deze vragen werden gegoten in regels. Regels die duidelijkheid verschaffen en duidelijkheid geeft ruimte. Te vaak echter werden die regels belangrijker dan de Here God zelf. Dan verstarren regels, ze stollen en worden massief. Dan heb je dogmatisme, in plaats van dogmatiek.

Het is dus een geschiedenis van starheid en daaruit vloeiende regels geworden. Of andersom? Hoe het ook zij, bij u, onwetende lezer, staat de kerk nu bekend als een beklemmend geheel van rationele regels. Terwijl geloof, religie en kerk in essentie gaan over de spirituele voeding voor de ziel. Beschamend eigenlijk dat dit bij u, onwetende lezer, niet bekend is.

Moeten we ons nu blijven schamen en verantwoorden? Ja en nee. Ja, de kerk heeft nu eenmaal een geschiedenis en daar maken wij deel van uit. Nee, want de kracht van het christendom zit in vergeving en opnieuw beginnen. Anders worden we als de vrouw van Lot: zij staarde achterom en verstarde tot zoutpilaar (Genesis 19, 26), geen toekomst.

Als de liefde van Christus ons drijft (2 Corinthiërs 5, 14) bouwen wij muren om tot een kruis, waar wij de beschamende kanten van onze geschiedenis kwijt kunnen. Een ware bevrijding! Ik zie u aanstaande zondag 10.00 uur in de Dorpskerk. Thema? Zie titel.

Ds. Cor Baljeu