Ongemakkelijkheid

‘Wij snelle mensen hebben mensen die langzaam zijn, die alles moeite kost nodig. Wij gezonde mensen kunnen niet zonder zieken. Zoals er van de Messias staat dat door zijn striemen ons genezing is geworden. (Jes.53:5) Wij mensen die het aan bijna niets ontbreekt kunnen niet zonder behoeftigen mens zijn.

Die regels bad ik kort geleden in een dienst vlak voor de collecte. ’t Is wel mooi gezegd, maar de praktijk is dubbelzinnig. Op mijn bureau ligt het laatste nummer van ‘Open Doors’, dat dit keer in het teken staat van Indiase Christenen die vaak met onrecht en geweld te maken hebben. ’t Is schokkend hun verhalen te lezen. Wat je ook treft is hun moed en krachtig geloof.

Pastor Moses, aangehaald in de openingscolumn zegt: ‘Lijden is een onderdeel van ons christelijk leven, het is een eer om voor Christus te lijden. En om Hem in dat lijden persoonlijk te kennen. God is helemaal aangesloten op zijn kerk. Jij bent dan wel het lichaam, maar Hij is het hoofd. Hij ervaart de pijn die het lichaam nu ondervindt. Als je dat beseft, dan beïnvloedt dat je gebed. Het lijden van de kerk helpt me om van m’n voeten op m’n knieën te komen. Hij weet het, Hij voelt het. Wij moeten vechten, vechten in gebed. Belijd je zonden, roep het uit tot God.’

En ook: ‘Jullie hebben hier een intellectueel christendom. Als jij ziek bent, denk je aan de dokter of het ziekenhuis. In India niet, als christenen daar ziek zijn, vragen ze naar de pastor. Ze roepen het uit tot God. Daarom horen we zoveel verhalen van wonderlijke genezing.’

Bij elk nummer van Open Doors zit een gebedskalender. Voor iedere dag van een bepaalde periode worden er één of meerdere Christenen (en hun gezin of familie) genoemd om voor te bidden. In een paar woorden wordt er iets over hun situatie gezegd.
Ik licht er een willekeurige dag uit. De twee namen zijn zoals zo vaak om veiligheidsredenen veranderd. Zondag 14 augustus: Dank de Heer God dat Vinita is hersteld van de verwondingen die ze opliep toen radicale hindoes haar en haar zus Isha aanvielen.’ Achter zo’n kort stukje gaat een wereld van fanatisme en gewelddadigheid schuil.

Waarom ik het niet makkelijk vind dit soort stukjes te lezen, herkent u misschien wel. Het roept vragen op als: Ben ik als dat nodig is bereid te lijden als een goed soldaat? (II Tim.2:3) Is mijn geloof niet een mooi-weer geloof? Het vuur dat er in deze mensen brandt kan me ook jaloers maken. Wij worden als regel niet lastig gevallen en worden niet vervolgd. Nee, het is de rijkdom, de welvaart die ons verstrooit. De satan kan op zijn lauweren rusten.

Wij worden weer compleet als we onze mogelijkheden gaan delen. Wij hebben de minste van Jezus’ broers en zussen nodig om te ontdekken van de gemeenschap der heiligen is.

ds. Treuren

5 augustus 2022