‘Rond het middaguur werd het donker in het hele land omdat de zon verduisterde. De duisternis hield drie uur aan.’ (Luc.23:44-45a)
In de dag van de Heer
Dit is geen ‘gewone zonsverduistering. ’t Is de tijd van het Pascha, dan is het volle maan. Niet het moment dat de maan zich inschuift tussen de zon en de aarde. ’t Is ook niet de chamsin. Een zandstorm die in april tekeer kan gaan. Dan zit de lucht vol dwarrelend stof uit de woestijn, alles ziet geel en grijs. Maar echt donker wordt dan het niet.
’t Is als Jezus aan het kruis hangt dus niet een steeds terugkerend natuurverschijnsel. Nee, ’t gaat om iets eenmaligs, een incidenteel wonder. Een teken van God. Teksten uit het Oude Testament (zoals Amos 5:18-20, 8:9-10 en Zefanja 1: 14-17) wijzen in diezelfde richting. De dag, de geduchte dag des Heren breekt aan. Jezus bevindt in nood. ’t Is alsof Hij op klaarlichte dag door een onweer wordt overvallen. Jezus kan nergens schuilen. Op Golgotha slaat de bliksem in van Gods toorn. Het conflict tussen God en mens dat de historie omspant raast hier uit.
Geïsoleerd
Niet dat je daar iets van kunt zien. Dat is vaak het geval. Wat wezenlijk is blijft voor onze ogen verborgen. Zo kun je de zegen aan het eind van een dienst niet zien. Als je er een foto van maakt zie je enkel twee opgeheven handen.
Nu is de duisternis waarin Jezus lijdt allesbehalve een zegen. Hij wordt niet toegedekt door zijn Vader, zoals een kind bij het slapen gaan. Zo staat het in een oud avondgebed. ‘Wil onze zonden bedekken door uw barmhartigheid, zoals Gij alle dingen op aarde met de duisternis van de nacht bedekt.’ De nacht kan rustgevend zijn, je instoppen. Als onder een deken. Maar Jezus draagt de vloek. In een totaal isolement. Dat is het alarmerende in dit teken: de eenzaamheid.
De duisternis die Jezus isoleert is het tegenovergestelde van het licht dat God als eerste en uitgangspunt van heel zijn schepping maakt. De Bijbel begint met een explosie van licht en energie, -de oerknal-, die tot in alle uithoeken van het universum uitwaaiert. In alles zit een lichtvonk. In de mens die naar Gods beeld geschapen is brandt de Godsvonk.
Maar Jezus die het licht voor deze wereld is wordt buiten de deur gezet. Uit Gods goede schepping gestoten. Uitgewezen! Hij lijdt in de buitenste duisternis. ‘Daar d’ angst der hel mij alle troost deed missen’. (Ps.116:2 o.b.)
Troost
Wat wij hieraan hebben? Dit! Er is geen stilte en isolement, er is geen duisternis en chaos, er is geen pijn en angst of Jezus weet ervan en kan helpen. Hij kan troosten, de weg wijzen en helpen je opnieuw te verbinden. Laat de corona u niet zo terugwerpen op uzelf dat u alle anderen voor wie u iets betekenen kunt vergeet. Verkil niet, wordt niet ijzig. Maar laat de zon van zijn liefde die krachtiger is dan welke dood ook maar u licht en warmte geven.
ds.Treuren