Op 18 oktober 2020 is overleden op 92 jarige leeftijd Meta Cornelia van Krugten-van der Ploeg. Ze is geboren in Rotterdam en was nog jong toen het gezin voor een aantal jaren naar Indonesië verhuisde. Ze kwam uit een gezin van onderwijzers. Toen zij haar latere man Frans ontmoette, bleek ook hij een vergelijkbare achtergrond te hebben. Dit heeft haar steeds een gevoel van lotsverbondenheid gegeven. Aan het einde van de carrière van haar man bij TNO kwamen zij opnieuw regelmatig in Indonesië en combineerden zij zo het werk en de herinneringen aan vroegere tijden.
Samen kregen zij vier kinderen. Zij groeiden op in een consciëntieuze omgeving en hebben ervaren dat hun ouders voor hen door het vuur zijn gegaan. Niet alle ervaringen die werden opgedaan, konden zomaar worden gedeeld. De kinderen hebben ieder hun eigen weg gevonden om daarmee om te gaan. In de laatste jaren en na het overlijden van hun vader in 2010 zijn het vaak de kleine briefjes en teksten geweest die vertelden wat hun moeder bezighield. Ze verzamelde deze woorden, als een soort rapiarium en als bronnen die haar overeind hielden. Het geloof bood haar veel steun. Ook in de laatste periode van haar leven toen zij van Pijnacker verhuisde naar Verpleeghuis Ruma Kitah in Wageningen.
Tijdens de Dankdienst voor haar leven op 22 oktober in de Dorpskerk las haar kleindochter een gedicht voor uit de verzameling van Oma. Er klonken korte schriftlezingen uit de Bijbelboeken Prediker, Micha en Romeinen, geloofs- en levenswoorden die een mens kunnen sterken. Gods Liefde klonk in verschillende toonaarden door in de muziek van Cantate 147 van J.S. Bach.
Na de Dankdienst droegen we haar over in de handen van de Levende God, uit Wie en tot Wie ieder mensenleven is. Dat allen die haar hebben gekend, in goede herinnering aan haar verder mogen gaan. Gesterkt door Gods liefde.
Ds. C.A. Schoonenberg-Lems