Column verschenen in Telstar van 15 februari 2017
God bless America, America first. Dat waren twee belangrijke ingrediënten in de eerste speech van Donald J. Trump als president van de Verenigde Staten. Juist van die combinatie gingen mijn nekharen overeind staan. Alsof God het Amerikaanse volk op de eerste plek heeft staan en Mexicanen en Chinezen ergens op plek 48 en 76.
Als je Trumps eerste acties vanuit het perspectief van de Bijbel bekijkt, zijn er best een aantal positieve dingen te noemen. Hij pakt multinationals aan die hun fabrieken bouwen waar de lonen het laagst zijn. Hij gaat de corruptie in de politiek tegen door lobbyisten aan te pakken. Hij wil bruggen herstellen in plaats van wat nu gebruikelijk is: een nieuwe brug bouwen zodat die de naam van de nieuwe senator kan krijgen. Dat is wat een president hoort te doen.
Maar de meeste van Trumps acties kunnen niet door Bijbelse beugel: het keihard aanpakken van vluchtelingen, mensen discrimineren op basis van geslacht, huidskleur en afkomst, trouwe bondgenoten schofferen, alleen maar ja-knikkers om je heen verzamelen, het negeren van klimaatverandering, een solidair zorgstelsel om zeep helpen, je eigen land egoïstisch op de eerste plek. Het is een cocktail aan maatregelen van kwaad tot erger. Ik denk niet dat Trump aan het eind van een werkdag het gebed bidt dat Obama bad: ‘vergeef mij mijn fouten en help mij om het morgen beter te doen’. Trump maakt geen fouten, hij wint altijd, hij heeft altijd gelijk. En zo niet dan zijn er altijd nog alternatieve feiten die zijn gelijk bewijzen.
Ik kan me heel moeilijk verplaatsen in de christenen in Amerika die in meerderheid op deze figuur gestemd hebben. Ze hebben toch dezelfde Bijbel op hun nachtkastje als ik? Dan moet je toch ook ongeveer op dezelfde waarden uitkomen?
De verklaring die ik kan bedenken is dat er één groot verschil is tussen Amerika en mijn context. In Amerika zit ongeveer 22% van de mensen regelmatig in de kerk. In Delfgauw 2-3%. In Amerika is de politiek en cultuur nog helemaal van het christendom doordrongen. In Delfgauw weet de meerderheid van de mensen niet dat er een kerk in het dorp staat, laat staan wat er in dat gebouw ongeveer gebeurt.
En dat heeft voordelen. Als je met kleine een minderheid bent, kun je je beter focussen op wat je echt bent. Dan gaat het in de kerk niet om macht, geld, winnen, eer, succes en ego. Dan gaat het om de liefde. De liefde van God voor mensen. De liefde van de geliefden van God voor elkaar en hun omgeving. Make KerkDelfgauw great again. Nou, ik hou het liever bij klein maar fijn.
Robert Stigter, dominee en nachtburgemeester van Delfgauw