Hoog opgeleide voetballers

Column van ds. Robert, verschenen in de Telstar van 16 juli 2016 en Centraal Contact van 4 augustus

Het was dé wedstrijd van het afgelopen EK: Duitsland-Frankrijk. Duitsland was natuurlijk favoriet. Wat een hoog opgeleide spelers lopen daar wel niet rond: Özil, Kroos, Müller, Draxler, Schweinsteiger en op de bank nog Götze, Khedira, en Schürrle. Allemaal moderne, sterke, technisch vaardige middenvelders. Maar ook allemaal van hetzelfde slag. Vergelijk dat eens met de Fransen: het aanspeelpunt Giroud, de dartele Griezmann, de technische Payet, de volhouder Sissoko en de reus Pogba. De meesten net iets minder begaafd, ze verdienen lang niet zoveel geld. Maar samen een veel beter uitgebalanceerd collectief.

Ik denk dat het Duitse elftal symbool staat voor een groot probleem in onze samenleving: de groeiende kloof tussen wat heet ‘hoger en lager opgeleiden’. Iedereen moet maar promoveren, hogere diploma’s halen, nog meer theorie tot zich nemen. Terwijl we allemaal wel weten dat een samenleving niet gebouwd kan worden op alleen denkers. Ondertussen keren ‘lager opgeleiden’ zich steeds vaker af van wetenschap, politiek en de EU.

Het begint al met die woorden zelf: hoger en lager. Dat suggereert dat je moet proberen het hogere te bereiken. En dat het lagere alleen geschikt is voor wie niet slim genoeg is voor het hogere.

Een van de weinige plekken in onze samenleving waar praktisch en theoretisch opgeleiden elkaar nog tegenkomen is de kerk. En dan bedoel ik ook echt tegenkomen. Natuurlijk kom je elkaar tegen in de supermarkt, maar daar kun je elkaar nog wel negeren. Ik bedoel elkaar echt ontmoeten, elkaar helpen, voor elkaar zorgen, samen sterker staan. Zonder dat de een beter of belangrijker is dan de ander. De kerk is een plek waar iedereen zijn of haar gaven in kan zetten en waar iedereen van elkaar kan leren.

Als het goed is tenminste. Vroeger was de kerk ook een plek van rangen en standen. Volstrekt bizar natuurlijk, als je in de Bijbel leest hoe Jezus het samenzijn van zijn volgelingen bedoeld heeft. Maar het was (en is?) vaak wel de praktijk.

Toch blijf ik geloven in de kerk als de plek waar verschillen er mogen zijn, maar niet tellen. Want er is één Baas van de Kerk, Jezus Christus, en in Zijn ogen is iedereen even belangrijk.

Robert Stigter, dominee en nachtburgemeester van Delfgauw