De week dat dit nummer van Centraal Contact bij u op de mat valt, is de week van gebed voor de eenheid. Samen met katholieken, evangelischen, vrijgemaakten, of beter gezegd samen met andere christenen bidden we om meer onderlinge eenheid.
Eenheid tussen christenen was vroeger ver te zoeken. In de generatie van onze oudste gemeenteleden was het nog een probleem als je als ‘hervormde’ met een ‘gereformeerde’ thuiskwam, en andersom. Een generatie later deden je ouders nog moeilijk als je iets kreeg met een katholiek. De meeste van onze jongeren uit de kerk krijgen nu een relatie met iemand van buiten de kerk. De tijd is snel veranderd. En wat onderlinge eenheid betreft is de tijd gelukkig ten goede veranderd. De ontkerkelijking heeft verschillende oorzaken: toegenomen individualisme, schandalen in de kerk, te ouderwetse taal en vormen in de kerk. Maar de kerk heeft zichzelf het meest in de vingers gesneden met de onderlinge onenigheid.
Nu is het ook best moeilijk om één te zijn. Het is al ingewikkeld binnen één wijkgemeente. Ook als vier samenwerkende geloofsgemeenschappen gaat het niet altijd vanzelf. Waarin is het nu goed om samen te werken, wanneer is het vruchtbaarder om elkaar vrij te laten? De drang naar eenheid kan ons ook verstikken, als het leidt tot eindeloos vergaderen en de ruimte om het anders te doen te veel inperkt.
En juist omdat samen één zijn best ingewikkeld is, is het zo belangrijk om stil te staan bij de bron van onze eenheid. Het is Christus zelf die ons één maakt. Die Joden en Grieken, armen en rijken, arbeiders en notabelen, hervormden en gereformeerden met elkaar verzoend. Het is God die de kerk herschept tot één volk, tot één koninklijk priesterschap, tot één kudde. Het is niet omdat wij elkaar zo aardig vinden. Het is niet eens omdat we zoveel van elkaar kunnen leren. Het is omdat God ons bij elkaar roept en bij elkaar brengt. Daarom zijn we één.
En hoe zijn wij één? Dat begint met samen bidden. Samen vieren. Samen God de eer geven die Hem toekomst, als één koninklijk priesterschap. Door God te eren leren we op een nieuwe manier naar elkaar en naar de wereld te kijken. Een belangrijke geestelijke les die ik ooit leerde is: ‘je gaat lijken op wat je vereert’. Vereer je Christiano Ronaldo, dan ga je meer en meer als hem voetballen, of net zo vaak je haar in een ander kapsel doen. Vereer je God, dan wordt je ook steeds meer mens naar het evenbeeld van God. God over wie we horen ‘Hoor Israël, de Heer, je God, is één.’ Door samen God te aanbidden, zullen we ook samen meer één worden.
Ds. Robert Stigter