De preek over Efeziërs 4:1-16

Geliefde adoptiekinderen van God,

Vandaag begint de roeping van Lisanne en Eva. Als ouders mogen we hen proberen op te voeden. Proberen te leren wat ze moeten leren, zodat ze zelfstandige brave burgers worden, die stemmen bij de verkiezingen en iets bijdragen aan de wereld. Die gelukkig worden, het huis van hun ouders gaan verlaten, misschien werk vinden, misschien een gezin stichten, hopelijk braaf naar de kerk blijven gaan. Al die dingen die je voor je kind hoopt.

Maar hun roeping gaat nog een stapje dieper. God heeft Lisanne, Eva, en ons allemaal uitgekozen voor iets nog veel mooiers:

13(…)dat wij allen samen door ons geloof en door onze kennis van de ?Zoon van God? een eenheid vormen, de eenheid van de volmaakte mens, van de tot volle wasdom gekomen volheid van ?Christus

God heeft ons bedoeld om nieuwe schepping te zijn. Mensen die horen bij Gods nieuwe wereld. Bij de hernieuwde hemel en aarde. Een koninklijk priesterschap. Rentmeesters van deze aarde. Geen mensen die zich een beetje door het leven heen rommelen. Maar kinderen van God die vol passie en vuur leven vanuit Gods liefde.

En om zulke mensen te zijn, moeten we allemaal groeien. Het is niet de bedoeling dat we baby’s blijven. Het is de bedoeling dat we opgroeien tot volwassen volgelingen van Jezus.

Volwassen worden klinkt misschien een beetje saai. Alsof het de bedoeling is om een huisje, boompje, beestje christen te worden. Iemand die zelfstandig zijn leven kan leven en belasting kan betalen. Maar een volwassen christen worden is juist super spannend en een hele grote uitdaging.

Paulus legt dat uit met een ander beeld. Het beeld van een zeilboot. Een zeilboot zonder roer kan zelf geen koers houden. Dan waai je met alle winden mee. Als een politicus een visie uiteen zet over de maatschappij, ben je opeens helemaal overtuigd of ongerust. Als er ergens een aanslag plaatsvindt, raak je helemaal in paniek. Als iemand je van zijn geloof probeert te overtuigen, weet je niet wat je er tegenin kunt brengen. Zo is het ook met jonge kinderen. Die geloven alles wat je zegt. Hoe ouder en wijzer je wordt, hoe beter je kunt staan voor je eigen mening.

Paulus zegt: groei eens op als christen. Daardoor sta je sterker. Als je je roer overdraagt aan Jezus, dan blijf je op koers, welke kant de wind ook op waait. Dat betekent dat je weet wie je bent: een geliefd adoptiekind van God. Alleen hoe God naar jou kijkt is belangrijk, niet hoe anderen naar je kijken of hoe je over jezelf denkt.

Het betekent dat je weet waartoe je geroepen bent: om een koning en priester te zijn. Om als priester God de eer te geven voor al het goede wat je ziet gebeuren. En als koning Gods heerschappij uit te oefenen in deze wereld.

En het betekent dat je weet dat je niet alleen bent, omdat je onderdeel bent van een lichaam. Je bent ingelijfd in het lichaam van Christus, de kerk. En dat is een hele grote uitdaging. Als wij nadenken over volwassen worden, dan bedoelen we juist dat je autonoom bent, zelfstandig, dat je geen hulp van anderen nodig hebt. Maar volwassen worden in Christus betekent juist dat je je meer en meer verbindt met Zijn lichaam. En dat is niet altijd makkelijk.

Want in dat lichaam van Christus kom je mensen tegen die anders zijn dan jij. In dat lichaam gaan dingen fout en moeten we dingen uitpraten en elkaar vergeven. In dat lichaam moet je soms dingen doen die je zelf niet leuk vindt, maar die toch moeten gebeuren omwille van dat lichaam. En je krijgt als lichaamsdeel ook nog eens een taak:

16Ieder deel draagt naar vermogen bij tot de groei van het lichaam.

Als opgroeiende christen is het je taak om te leren wat jouw gave is. En die gave, naar vermogen, in te zetten en zo bij te dragen aan de groei van het lichaam.

Dat hoef je niet alleen te doen. Je krijgt hulp van mensen die leiding geven aan dat lichaam.

 11En Jezus is het die ?apostelen? heeft aangesteld, en profeten, evangelieverkondigers, ?herders? en leraren, 12om de ?heiligen? toe te rusten voor het werk in zijn dienst.

Bij ons zijn dat de leden van de kerkenraad. Die moeten scherp hebben wat hun taak is. Niet om alles en nog wat uit te voeren, maar om de andere lichaamsdelen toe te rusten, te trainen, zodat zij hun gave goed kunnen inzetten:

En het doel van dat alles is

13(…)dat wij allen samen door ons geloof en door onze kennis van de ?Zoon van God? een eenheid vormen, de eenheid van de volmaakte mens, van de tot volle wasdom gekomen volheid van ?Christus

Eenheid. Het is Gods grote plan om hemel en aarde weer een te maken. Hij heeft dat dat mogelijk gemaakt door Jezus. Jezus brengt allerlei verschillende mensen samen in één lichaam. Zodat zij samen een prototype kunnen zijn, een voorbeeld van hoe hemel en aarde samenkomen. Een plek waar je Gods liefde en goedheid kunt proeven. Door de liefde die wij in het lichaam van Christus uitstralen.

Maar Jezus heeft nog meer gedaan. Hij heeft het voor ons mogelijk gemaakt om volwassen te worden. En dat heeft Hij gedaan door alle machten en krachten die ons klein willen houden, te verslaan aan het kruis. Paulus schrijft daar een heel ingewikkeld stukje over:

7Aan ieder van ons is ?genade? geschonken naar de maat waarmee ?Christus? geeft. 8Daarom staat er: ‘Toen hij opsteeg naar omhoog, voerde hij gevangenen mee en schonk hij gaven aan de mensen.’ 9‘Hij steeg op’ – wat betekent dat anders dan dat hij ook is afgedaald naar wat lager ligt, naar de aarde? 10Hij die is afgedaald is dezelfde als hij die opsteeg, tot boven de hemelsferen, om alles met zijn aanwezigheid te vullen.

Paulus citeert daarbij uit psalm 68, uit het stuk dat we net zongen:

Met veel vertoon van macht beklom
de Heer zijn berg, zijn heiligdom;
zijn zege werd bezongen.
Men legde gaven voor Hem neer.
Zelfs van rebellen heeft de Heer
belastinggeld bedongen.

Paulus interpreteert deze Psalm en zegt: Het is Jezus die is afgedaald uit de hemel op de aarde. En het is Jezus die is opgestegen naar Gods heiligdom, waar God woont, de hemel. En door mens te worden, door zijn leven, zijn lijden, sterven, opstanding en hemelvaart, heeft Jezus de machten en krachten van het kwaad verslagen. Hij heeft hen krijgsgevangen gemaakt. De machten en krachten waren er op uit dat wij hen zouden aanbidden. Wij zijn geroepen om de Schepper te aanbidden en over de schepping te regeren. Maar als wij iets uit de schepping gaan aanbidden, geld, macht, seks, of wat dan ook, dan krijgt het ons in de greep. Dan worden wij steeds minder mens en worden we steeds meer levende doden.

Maar Jezus heeft ons uit de greep van die afgoden bevrijdt. Hij heeft ze gevangen genomen en hun macht ontnomen. En Hij geeft ons de gaven die we nodig hebben om te groeien als mensen. Om volwassen te worden. Nieuwe schepping. De gave van de Geest die ons één maakt. De Geest die het mogelijk maakt dat wij onze gaven inzetten voor de opbouw van Jezus lichaam op aarde.

En de grootste gave waar we in mogen groeien, is de gave van de liefde. De liefde is de band die ons dichter bij elkaar brengt. Het is de liefde die ons één maakt en ons helpt om onze gaven goed in te zetten. Het is de liefde waardoor wij volwassen worden en wij steeds mooiere mensen worden.

2wees steeds bescheiden, zachtmoedig en geduldig, en verdraag elkaar uit ?liefde3Span u in om door de samenbindende kracht van de ?vrede? de eenheid te bewaren die de Geest u geeft:4één lichaam en één geest, zoals u één hoop hebt op grond van uw roeping, 5één ?Heer, één geloof, één doop, 6één God en Vader van allen, die boven allen, door allen en in allen is.

Want dat laatste is het ultieme doel: God die de Vader is van allen, boven allen, door allen en in allen. Dat is realiteit als de hemel en aarde weer bij elkaar komen. Als de aarde vol wordt van de hemelse liefde en goedheid, als Jezus weer bij ons komt. Daar mogen we nu al van proeven. Daar mogen we nu al naartoe groeien. En daar mogen we onze kinderen in opvoeden. Want daartoe zijn ook Lisanne en Eva geroepen. Een grote uitdaging. Maar wel één die het leven meer dan de moeite waard maakt. Amen.