bij Lucas 7:36-50, semon in English below
Leerlingen van Jezus, gasten met ons,
We ontmoeten Jezus vandaag in het huis van een Farizeeër. Ze liggen aan tafel aan, voor een maaltijd. Spannend, want Jezus en de Farizeeën, die liggen elkaar niet zo. Niet omdat Farizeeën slechte mensen zijn. Ze zijn net zo oprecht, net zo goed en fout als jij en ik. Je kunt ze een beetje vergelijken met de mensen die een omgekeerde vlag laten wapperen. Farizeeën zijn boeren en burgers die in beweging komen omdat ze vinden dat het land in een noodsituatie verkeerd. De Romeinen zijn de baas, de Joodse elite heult met de vijand. Het gaat helemaal mis.
De oplossing is dat God ingrijpt in deze noodsituatie. Maar Gods woonplek op deze aarde, de tempel is in handen van een corrupte elite. Daarom moeten de Joden zich thuis gaan gedragen alsof ze in de tempel zijn. Om dat mogelijk te maken spellen de Farizeeën alle regels uit in het kleinste detail, zodat je thuis goed en rein kunt leven. En als genoeg Joden dat doen, dan zal God ingrijpen en dan zal zijn Koninkrijk aanbreken. Dat is waar de Farizeeën op hopen.
Jezus kan hier in meekomen. Ook Hij vind dat de tempel een rovershol is geworden. Ook Hij vind dat Israël op de verkeerde weg is. Maar volgens Jezus is niet het probleem dat een deel van de mensen de regels van de Thora niet goed volgt. Volgens Jezus gaat het probleem veel dieper. In ieder mens, in ieder hart huist naast het goede ook het kwade. Ieder hart moet worden veranderd. Dat is Jezus’ missie. Om Gods liefde in ieder hart te laten landen. Zodat iedereen een nieuw begin kan maken. Zodat iedereen de broodnodige vergeving kan ontvangen. Om dat mogelijk te maken is Jezus bereid om tot het uiterste te gaan.
Als Jezus zo aan tafel aanligt bij een Farizeeër is het dus spannend. Er worden meningen uitgewisseld. Er is onenigheid. Er wordt gesproken over Gods nieuwe wereld.
De deuren en ramen van het huis staan open. Mensen kunnen zo vanaf de straat meeluisteren. Ze kunnen naar binnen komen om het debat nog beter te volgen.
En het wordt nog spannender. Want kijkt. Daar komt een vrouw binnen. En wat voor vrouw. Zij staat publiekelijk bekend als zondares, een prostituee. Iedereen kent haar.. Iedereen blijft bij haar uit de buurt. Iedereen, behalve de mannen die haar gebruiken om hun lusten te bevredigen.
Wat is er gebeurd in haar leven? Waar is het misgelopen? Misschien werd ze net als Maria zwanger als jong meisje, en heeft de vader van het kind haar verlaten. Misschien waren haar ouders te arm om haar te kunnen voeden, en moest ze op straat haar eigen eten verzamelen. Misschien is ze verkracht door een soldaat en wilde niemand haar daarna meer hebben. Hoe dan ook, ze zal hier niet voor gekozen hebben. Voor dit leven van schande en schuld.
Zij zet een enorme stap door bij die strenge Farizeeër over de drempel te komen. Ze is daar niet welkom. Maar blijkbaar voelt ze zich thuis bij Jezus. Voelt ze zich aangetrokken tot hem. Voelt ze zich bij Jezus veilig genoeg om haar tranen te laten stromen.
Haar tranen raken de voeten van de Heer. Jezus’ voeten, stoffig van zijn weg door de wereld. Het stof mengt zich met haar tranen tot modder. Zoals wij soms in de modder van het leven vastzitten. Ze gooit haar haren los, en droogt daarmee zijn voeten. Zo dichtbij, stof, tranen, haren. Ze is intiem dichtbij Jezus. Intiemer dan bij al die mannen die hebben betaald voor haar lichaam.
En ze zalft zijn voeten met olie. Dat is duur spul. Bedoelt om mannen mee te verleiden. Om de geur van zweet en seks te verdoezelen. Of om een lichaam voor te bereiden op een begrafenis.
En Simon, de Farizeeër. Hij kan het niet aanzien. Jezus valt hier voor hem van zijn voetstuk. Wie is hij toch, deze Jezus? Nou, duidelijk geen profeet. Dan had hij wel gezien dat deze vrouw niet deugd. Iemand die bij God hoort, houdt afstand van dit soort zondige mensen. Hun vuil zorgt ervoor dat God afstand moet houden van zijn volk, dat God wegblijft. Zo denkt Simon als Farizeeër.
Maar Jezus denkt anders. Jezus is niet gekomen om afstand te houden, maar om nabij te zijn. Wie schuld met zich meedraagt is welkom aan zijn voeten. Om neer te knielen. Om te huilen. Tranen van berouw. Tranen van schaamte. Tranen van troost. Tranen van bevrijding. Jezus neemt ons vuil op zich. Hij neemt de schuld van ons over. Met zijn lichaam draagt Hij onze verwonding.
Zo worden we vrije mensen. Bevrijdt van schuld. Bevrijdt van schaamte. Bevrijdt van wat andere mensen van ons vinden. Als je bij Jezus neerknielt wordt je vrij om mens te zijn zoals je bedoelt bent. Kun je groeien als evenbeeld van God. Rechtop staan in deze wereld. Met Jezus ben je vrij om in elk huis, elke situatie binnen te lopen.
Jezus stelt de vrouw volledig in haar gelijk: je zonden zijn je vergeven. Je geloof heeft je gered, ga in vrede.
Dat is evangelie. Wie zij is wordt niet langer bepaald door wat haar is overkomen, door wat ze heeft gedaan, door wat mensen over haar denken. Wie zij is wordt bepaald door Jezus. Hij heeft haar schuld en schaamte overgenomen. Zijn lichaam heeft haar wonden gedragen. Daarom is Gods vrede voor haar.
Maar het verhaal heeft een open einde. Wordt zij nu ook weer in vrede opgenomen in het dorp? Hoe zal het met haar verder gaan?
Ik hoop dat ze een plekje gaat vinden bij andere volgelingen van Jezus. Die geen afstand van haar houden. Die haar gaan helpen om ander werk te vinden, dat wel past bij de vrede die God ons geeft.
Ik hoop dat zij een voorbeeld mag zijn voor de andere gelovigen in die stad. Dat ze een voorbeeld mag zijn voor ons. Want ze heeft veel liefde van God ontvangen. Haar leven is totaal veranderd door de ontmoeting met Jezus. En daarom is ze ook tot grote daden van liefde bereid. Ze geeft zichzelf helemaal aan Jezus.
Daarmee is deze zuster in geloof een voorbeeld. Niet alleen voor Simon de Farizeeër, voor de mensen in die stad daar en toen, maar voor ons allemaal. God heeft zijn Zoon aan ons gegeven. Jezus heeft met zijn lichaam alles gedragen voor ons. Alle schuld, alle schaamte, het stof en de modder die ons aankleeft.
Laten wij onszelf dan aan Hem geven. Met ons lichaam, onze ziel, onze tijd, ons geld, alles wat in ons is. Wij zijn van Jezus. Wij zijn vergeven. We zijn vrij. Wij zijn geliefd. Wat we ook hebben gedaan. Ga dan in vrede. Amen.
Disciples of Jesus, guests with us,
We meet Jesus today in the house of a Pharisee. They are sitting at the table for a meal. Exciting, because Jesus and the Pharisees don’t like each other. Not because Pharisees are bad people. They are just as sincere, just as right and wrong as you and me. You can compare them a bit with the people who wave an inverted flag. Pharisees are farmers and citizens who move because they believe the country is in an emergency. The Romans are in charge, the Jewish elite is in league with the enemy. It goes completely wrong.
The solution is for God to intervene in this emergency. But God’s dwelling place on this earth, the temple is in the hands of a corrupt elite. That is why the Jews must start behaving at home as if they were in the temple. To make that possible, the Pharisees spell out all the rules in the smallest detail, so that you can live well and cleanly at home. And if enough Jews do that, then God will intervene and then his kingdom will come. That is what the Pharisees hope for.
Jesus can come along with this. He also thinks that the temple has become a den of robbers. He also thinks that Israel is on the wrong track. But according to Jesus, the problem is not that part of the people do not follow the rules of the Torah properly. According to Jesus, the problem goes much deeper. In every human being, in every heart, besides good there is also evil. Every heart must be changed. That is Jesus’ mission. To let God’s love land in every heart. So that everyone can make a new start. So that everyone can receive much-needed forgiveness. To make that possible, Jesus is willing to go to any length.
So when Jesus is sitting at the table with a Pharisee, it is exciting. Opinions are exchanged. There is disagreement. It talks about God’s new world.
The doors and windows of the house are open. People can listen in from the street. They can come in to follow the debate even better.
And it gets even more exciting. Because looks. A woman enters. And what kind of woman. She is publicly known as a sinner, a prostitute. Everyone knows her. Everyone stays away from her. Everyone except the men who use her to satisfy their lusts.
What happened in her life? Where did it go wrong? Perhaps, like Maria, she became pregnant as a young girl, and the child’s father left her. Perhaps her parents were too poor to feed her, and she had to gather her own food from the street. Maybe she was raped by a soldier and nobody wanted her after that. Either way, she wouldn’t have chosen this. For this life of shame and guilt.
She takes a huge step by crossing the threshold with that strict Pharisee. She is not welcome there. But apparently she feels at home with Jesus. Is she attracted to him. Does she feel safe enough with Jesus to let her tears flow.
Her tears touch the feet of the Lord. Jesus’ feet, dusty from his way through the world. The dust mixes with her tears into mud. Like we sometimes get stuck in the mud of life. She throws her hair loose and dries his feet with it. So close, dust, tears, hair. She is intimately close to Jesus. More intimate than with all those men who paid for her body.
And she anoints his feet with oil. That’s expensive stuff. Intended to seduce men. To cover up the smell of sweat and sex. Or to prepare a body for burial.
And Simon the Pharisee. He can’t stand it. Jesus falls from his pedestal for him here. Who is he, this Jesus? Well, clearly not a prophet. Then he would have seen that this woman was no good. Someone who belongs to God keeps his distance from such sinful people. Their filth ensures that God has to keep his distance from his people, that God stays away. This is how Simon thinks as a Pharisee.
But Jesus thinks otherwise. Jesus did not come to keep his distance, but to be near. Those who carry guilt are welcome at his feet. To kneel down. To cry. Tears of remorse. Tears of shame. Tears of comfort. Tears of liberation. Jesus takes on our dirt. He takes the blame from us. With his body he bears our wounds.
This is how we become free people. Freed from guilt. Frees from shame. Free from what other people think of us. When you kneel before Jesus you become free to be human as you are meant to be. Can you grow in the image of God. Stand up straight in this world. With Jesus you are free to walk into any home, any situation.
Jesus completely agrees with the woman: your sins are forgiven you. Your faith has saved you, go in peace.
That’s gospel. Who she is is no longer defined by what happened to her, by what she did, by what people think of her. Who she is is determined by Jesus. He has taken over her guilt and shame. His body has borne her wounds. Therefore God’s peace be upon her.
But the story has an open ending. Will she now also be taken back in peace in the village? How will she continue?
I hope she will find a place with other followers of Jesus. Who don’t keep their distance from her. Who will help her to find other work, which fits with the peace that God gives us.
I hope she can be an example for the other believers in that city. May she be an example to us. Because she has received much love from God. Her life has been completely changed by meeting Jesus. And that is why she is ready for great deeds of love. She gives herself completely to Jesus.
This sister is an example in faith. Not just for Simon the Pharisee, for the people in that city there and then, but for all of us. God has given his Son to us. Jesus has carried everything for us with his body. All the guilt, all the shame, the dust and mud that clings to us.
Then let us give ourselves to Him. With our body, our soul, our time, our money, everything that is in us. We are of Jesus. We are forgiven. We’re free. We are loved. Whatever we did. Then go in peace. Amen.