bij Matteüs 11:25-30, sermon in English below
Leerlingen van Jezus, gasten met ons,
Vandaag nodigt Jezus ons uit om bij Hem te komen:
28Kom allen bij Mij, jullie die vermoeid zijn en onder lasten gebukt gaan, Ik zal jullie rust geven.
We worden uitgenodigd als we vermoeid zijn of onder lasten gebukt gaan.
En wie van ons is dat niet?
Veel van ons zijn zo druk dat we toe zijn aan vakantie. Ik heb het zelf ook de laatste tijd. En hoe komt dat? Omdat ik vier dingen tegelijk aan het doen ben. En ik ben aan het werk voor deze kerk, en ik ben al een beetje aan het opstarten in Voorburg, en ik ben aan het klussen en verhuizen, en ik ben ook nog vader.
Nu heb ik vanaf morgen vakantie. En ik wist dat dit een paar drukke weken zouden worden. Maar het bevalt mij erg slecht, druk zijn. Meestal ben ik er wel goed in om niet druk te zijn. Ik merk ook gelijk dat het niet werkt. Als dominee kun je niet druk zijn. Want het belangrijkste wat je moet doen is luisteren naar God en naar mensen.
En luisteren naar God: daarvoor heb je rust nodig. Die had ik niet echt. Dat betekende ook dat het me erg veel moeite koste om deze preek uit te denken. Het betekent dat ik een korter lontje heb en dat ik bijvoorbeeld te weinig geduld heb voor mijn kinderen. Ik merk echt: als ik druk ben, betalen mijn kinderen de rekening. Het is vast herkenbaar voor sommigen van jullie.
Sommige van ons zijn druk. En veel van ons gaan gebukt onder lasten.
Onder de last van ziekte. De een heeft chronisch last van migraine. De ander heeft kanker. De een is goed te behandelen, voor de ander ligt de dood dreigend op de loer.
De een heeft een partner verloren aan de dood, de ander een ouder aan het leven. Iemand heeft een kind met zelfmoord gedachten. Iemand is al 40 jaar depressief. Iemand is vastgelopen in zijn studie. Iemand heeft een ingewikkelde baan waarbij je veel mensen met problemen ontmoet, en hun problemen ga je met je meedragen. Er zijn hier mensen die in een burn-out zitten.
Sommigen dragen een last die hen door anderen is opgelegd. Ouders die jou als kind niet de liefde hebben gegeven, waardoor weinig vertrouwen hebt in jezelf of in anderen. Mensen die zijn uitgebuit door anderen. Sommigen van ons dragen de last van het economisch systeem. Personeelstekorten die leiden tot onmenselijk werkdruk.
We dragen allemaal de last van de wereld. Klimaatverandering, tekort aan woningen, oorlog, eenzaamheid.
Allemaal dragen we een last. De last is niet gelijkmatig verdeeld. De een draagt veel, de ander weinig. De één is getraind om veel te dragen en kan veel aan. Voor de ander is de last niet eens zo groot, maar toch te zwaar om te tillen.
Als we vermoeid zijn en lasten dragen, worden we uitgenodigd door Jezus:
28Kom allen bij Mij, jullie die vermoeid zijn en onder lasten gebukt gaan, Ik zal jullie rust geven. 29Neem mijn juk op je en leer van Mij: Ik ben zachtmoedig en nederig van hart. Dan zullen jullie werkelijk rust vinden, 30want mijn juk is zacht en mijn last is licht.’
Jezus zegt: kom bij mij. En dat is niet een trucje. Jezus is geen yoga leraar die ons helpt om tot rust te komen, zodat we daarna weer mee kunnen doen in de ratrace van het leven. Jezus is geen goeroe die ons helpt om los te komen van het lijden, zodat het lijden ons niet meer raakt. Het geloof in Jezus is geen opium voor het volk.
Jezus heeft het over een juk. Hij legt een juk op ons. En daardoor vinden we rust, en wordt onze last licht.
Je moet dan denken aan dit beeld: twee koeien die een ploeg trekken. Het juk zorgt dat ze samen het zware werk kunnen doen. Het juk verdeelt het gewicht zodat de koeien het samen kunnen dragen.
Als Jezus ons een juk oplegt, ziet dat er zo uit. Hij gaat zelf met ons mee lopen. Hij gaat zelf met ons mee dragen. Je hoeft het niet alleen te doen. Want Jezus is erbij.
Dat klinkt mooi, maar het is niet makkelijk. Het betekent dat je iets van je zelf moet opgeven. Je moet je autonomie los laten. Het idee dat je alles zelf moet doen. En dat is echt heftig. Want in onze maatschappij is autonomie, zelf bepalen, een van de aller belangrijkste waarden. Je hele jeugd wordt je getraind om zelfstandig te worden. Op je oude dag is vaak het schrikbeeld dat niet meer zelfstandig bent en in een verpleegtehuis terecht komt. Weg autonomie.
En toch is dat wat Jezus van ons vraagt. Geef jezelf op. Geef op dat je het alleen moet doen. Geef je over aan de liefde van God de Vader.
En hoe verstandiger en wijzer je in de ogen van de wereld bent, hoe moeilijker dat is:
25In die tijd zei Jezus ook: ‘Ik loof U, Vader, Heer van hemel en aarde, omdat U deze dingen voor wijzen en verstandigen verborgen hebt gehouden, maar ze aan eenvoudige mensen hebt onthuld. 26Ja, Vader, zo heeft het U behaagd. 27Alles is Mij toevertrouwd door mijn Vader. Niemand kent de Zoon behalve de Vader, en niemand kent de Vader behalve de Zoon, en iedereen aan wie de Zoon het wil openbaren.
Vandaag zien we iets van dit geheimenis. Hoe meer het lijkt alsof je het zelf allemaal goed voor elkaar hebt, hoe moeilijker het is om je over te geven aan de liefde van God. En hoe eenvoudiger je bent, hoe meer je bent als een kind, hoe makkelijker het is om je toe te vertrouwen aan je hemelse Vader.
Dat zien we vandaag ook aan Freek. Freek: jij bent voor ons allemaal echt een voorbeeld in geloven als een kind. In je toevertrouwen aan God de Vader. Daar kunnen wij van leren. En ook daarom zijn we zo blij en dankbaar dat jij vandaag belijdenis doet.
Je toevertrouwen aan God de Vader geeft rust. Niet omdat dan voortaan alles in je leven goed gaat. Het geeft rust omdat God dan in je komt wonen. Zoals bij het eerste scheppingsverhaal. Zes dagen werkt God aan de schepping. Op deze zevende dag neemt Hij rust, oftewel: Hij komt zelf de schepping bewonen. Hij betreed de tempel van de schepping die Hij zelf heeft gemaakt. Zo komt God in ons wonen, door zijn Geest, als Jezus zijn Vader aan ons onthult. Als wij openstaan voor Jezus uitnodiging.
En God gaat ons veranderen: de Geest helpt ons om ons leven te richten op de waarden van het Koninkrijk van God. Om onze agenda in te zetten als gave van de Geest, in plaats van een zwaar juk dat op ons leven drukt.
En als God onze Vader is, dan zijn wij samen zijn kinderen. Als zussen en broers delen wij het leven met elkaar. Leren van elkaar, spreken elkaar aan, dragen de last die het leven kan geven met elkaar mee.
Zo komt Gods hemelse rust meer en meer in ons leven. Amen.
Disciples of Jesus, guests with us,
Today Jesus invites us to come to Him:
28Come to me, all you who are weary and burdened, and I will give you rest.
We are invited when we are tired or burdened.
And who among us isn’t?
Many of us are so busy that we need a vacation. I’ve been having it myself lately. And why? Because I’m doing four things at once. And I’m working for this church, and I’m already starting up a bit in Voorburg, and I’m doing odd jobs and moving, and I’m also a father.
I’m on vacation starting tomorrow. And I knew this was going to be a busy few weeks. But I don’t like it very much, being busy. I’m usually good at not being busy. I also notice that it doesn’t work. As a pastor you can’t be busy. Because the most important thing to do is to listen to God and to people.
And listening to God: for that you need rest. I didn’t really have that. That also meant that it took me a lot of effort to think out this sermon. It means that I have a shorter fuse and that I have too little patience for my children, for example. I really notice: when I’m busy, my kids foot the bill. It’s probably recognizable to some of you.
Some of us are busy. And many of us are weighed down by burdens.
Under the burden of disease. One suffers from chronic migraines. The other has cancer. One can be treated well, for the other death is imminent.
One has lost a partner to death, the other a parent to life. Someone has a child with suicidal thoughts. Someone has been depressed for 40 years. Someone got stuck in his studies. Someone has a complicated job where you meet a lot of people with problems, and you will carry their problems with you. There are people here who are in a burnout.
Some carry a burden imposed on them by others. Parents who did not give you love as a child, so you have little confidence in yourself or in others. People who have been exploited by others. Some of us bear the burden of the economic system. Staff shortages leading to inhumane workload.
We all bear the burden of the world. Climate change, housing shortage, war, loneliness.
We all carry a burden. The load is not evenly distributed. One carries a lot, the other little. One is trained to carry a lot and can handle a lot. For the other, the burden is not even that big, but still too heavy to lift.
When we are weary and carrying burdens, we are invited by Jesus:
28Come to me, all you who are weary and burdened, and I will give you rest. 29Take my yoke upon you and learn from me: I am meek and lowly in heart. Then you will indeed find rest, 30for my yoke is easy and my burden is light.”
Jesus says come to me. And that’s not a trick. Jesus is not a yoga teacher who helps us to relax so that we can then rejoin the rat race of life. Jesus is not a guru who helps us to break free from suffering, so that suffering no longer touches us. Faith in Jesus is not the opium of the people.
Jesus is talking about a yoke. He puts a yoke on us. And thus we find rest, and our burden becomes light.
You have to think of this image: two cows pulling a plow. The yoke ensures that they can do the heavy lifting together. The yoke distributes the weight so that the cows can carry it together.
When Jesus puts a yoke on us, it looks like this. He will walk with us himself. He will carry himself with us. You don’t have to do it alone. Because Jesus is there.
That sounds nice, but it’s not easy. It means you have to give up something of yourself. You have to let go of your autonomy. The idea that you have to do everything yourself. And that is really intense. Because in our society, autonomy, self-determination, is one of the most important values. Throughout your childhood you are trained to become independent. In your old age, the specter is often that you are no longer independent and end up in a nursing home. Gone autonomy.
And yet that is what Jesus asks of us. Give yourself up. Specify that you have to go it alone. Surrender to the love of God the Father.
And the wiser and wiser you are in the eyes of the world, the harder that is:
25At that time Jesus also said: “I praise you, Father, Lord of heaven and earth, because you have hidden these things from the wise and understanding, but have revealed them to the simple people. 26Yes, Father, it has pleased you. 27Everything has been entrusted to me by my Father. No one knows the Son except the Father, and no one knows the Father except the Son, and anyone to whom the Son wills to reveal it.
Today we see something of this mystery. The more it looks like you’ve got it all figured out yourself, the harder it is to surrender to the love of God. And the simpler you are, the more like a child you are, the easier it is to entrust yourself to your Heavenly Father.
We see that today in Freek. Freek: You are really an example for all of us in believing like a child. In entrusting yourself to God the Father. We can learn from that. And that is also why we are so happy and grateful that you are making a confession today.
Entrusting yourself to God the Father gives peace. Not because then everything in your life will go well from now on. It gives peace because God then comes to live in you. Like the first creation story. For six days God works on creation. On this seventh day He takes rest, in other words: He comes to inhabit creation Himself. He enters the temple of creation which He Himself made. This is how God comes to live in us, by his Spirit, when Jesus reveals his Father to us. If we are open to Jesus invitation.
And God is going to change us: the Spirit helps us to focus our lives on the values of the Kingdom of God. To use our agenda as a gift of the Spirit, instead of a heavy yoke weighing on our lives.
And if God is our Father, then together we are His children. As sisters and brothers, we share life with each other. Learn from each other, speak to each other, bear the burden that life can give with each other.
In this way God’s heavenly rest comes more and more into our lives. Amen.