Over Hebreeën 11.
Gemeente van Christus, gasten in ons midden,
Vandaag noemen we namen. Namen van mensen met wie we verbonden waren in het leven. Namen van mensen met wie we verbonden blijven, nu ze er niet meer zijn. Namen van mensen die door God bij hun naam gekend waren, zijn en blijven. Namen van mensen die het afgelopen kerkelijk jaar overleden. Zojuist noemden we ook namen van mensen die duizenden jaren geleden leefden. Namen van mensen met wie we verbonden zijn.
We noemden namen van geloofshelden. Mensen met een voorbeeldig geloof. Voorbeeldfiguren. Mensen die ons voorgingen. Mensen van wie we wat kunnen leren. Mensen die worden geprezen om hoe ze hebben geleefd.
Bij de twintigers/dertigerskring wordt dit hoofdstuk, Hebreeën 11 ook gelezen. En kijken we naar wat er over deze geloofshelden geschreven staat in het eerste deel van de Bijbel, het Oude Testament. En dan valt op dat dat echt niet alleen positief is. Noach geloofde God en bouwde een ark en redde daarmee het leven van mens en dier. Maar hij was ook de eerste dronkenlap.
En Abraham vertrouwde op God. Maar net zo vaak lees je dat hij probeerde de dingen zelf te regelen. En regelmatig kwam hij daardoor in de problemen.
Sara kreeg op hoge leeftijd een kind zoals God haar had belooft. Maar toen haar verteld werd dat ze zwanger zou worden, moest ze daar om lachen, het was zo ongeloofwaardig.
Gideon was een twijfelaar, Barak heulde samen met de vijand, Simson was seksverslaafd en gewelddadig, Jefta offerde zijn dochter op, David was een goede koning tot hij zich vergreep aan zijn mooie buurvrouw.
Het is een merkwaardig rijtje geloofshelden. De Bijbel vertelt ons over hun geloof en toewijding aan God. Maar ook eerlijk over hun twijfel en zonden.
—
Wat blijft er van je over aan het eind van je leven? Hoe zullen mensen je herinneren? In een terugblik op iemands leven bij een uitvaart noemen we vooral de mooie dingen. De mooie momenten, de mooie kanten van iemands karakter, wat iemand heeft gepresteerd. Maar we hebben ook allemaal onze donkere kanten. Onze verslavingen, verkeerde daden waarmee we anderen kwetsen, verkeerde eigenwijsheid, onvermogen om het juiste te zeggen op het juiste moment.
—
Hoe zullen we zelf worden herinnerd? Hoe herinneren wij onze geliefden die zijn overleden?
—
Deze geloofshelden worden in Hebreeën 11 herinnerd vanuit het perspectief van hun geloof:
1Het geloof legt de grondslag voor alles waarop we hopen, het overtuigt ons van de waarheid van wat we niet zien. 2Om hun geloof werden de mensen uit vroeger tijden geprezen. 3Door geloof komen we tot het inzicht dat de wereld door het woord van God geordend is, dat dus het zichtbare is ontstaan uit het niet-zichtbare.
Geloof helpt je om verder te kijken dan alleen het zichtbare. Verder dan iemands prestaties. Verder dan iemands kracht en zwakheid. Het gaat om het geloof dat God de goede schepper is van hemel en aarde. De schepper die alles zal herscheppen. Die ons perspectief, het aardse, vol zal maken van zijn perspectief, het hemelse. Het gaat om het geloof dat God aan het eind van de tijd de aarde vol zal maken van zijn goedheid en schoonheid. Het hemelse Jeruzalem zal neerdalen op aarde. De doden zullen opstaan. Dan zal Hij de tranen afwissen. Dan zullen wij een nieuw leven krijgen op deze aarde. Een nieuw begin.
We kunnen daarop vertrouwen vanwege Jezus.
2Laten we daarbij de blik gericht houden op ?Jezus, de grondlegger en voltooier van ons geloof: denkend aan de vreugde die voor hem in het verschiet lag, liet hij zich niet afschrikken door de schande van het ?kruis. Hij hield stand en nam plaats aan de rechterzijde van de troon van God. 3Laat tot u doordringen hoe hij standhield toen de zondaars zich zo tegen hem verzetten, opdat u niet de moed verliest en het opgeeft.
Jezus leefde als de volmaakte gelovige. Als mens was hij trouw aan God. Hij heeft geleefd, geleden, is gestorven en weer opgestaan. En nu zit hij aan de rechterhand van God. Vanwaar hij komen zal om te oordelen en alles weer goed te maken.
En daardoor schijnt er een nieuw licht op ons leven. Het licht van het geloof. Het licht van het vertrouwen dat God niet ver weg is, maar dichtbij. Dat hij in Jezus al het lijden en kwaad op zich heeft genomen. Dat ons lijden en verdriet niet voor niks is. Dat het ons dichter brengt bij Jezus die zelf ontzettend veel pijn en verdriet leed. Dat zijn overwinning op de dood er voor gezorgd heeft dat het leven sterker is dan de dood. Dat God de zonde, het slechte in de mens en de wereld vergeeft en doet verdwijnen zodat alleen het goede overblijft.
—
Daarom. Hou vol. Hou vast. Het leven is als een hardloopwedstrijd. Soms zit je lekker in je vel en sprint je vooruit. Soms lijkt alles tegen te zitten. Worden je benen zwaar. Slaan de regen en de wind om je heen, en ril je van de kou. Heb je geen kracht meer. Ben je uitgeput en de wanhoop nabij.
—
Maar hou vol. Houd je blik gericht op Jezus. De mens die de overwinning al heeft behaald. Denk aan het publiek dat je van een afstand aanmoedigt. Al die gelovigen die ons voor zijn gegaan. Die ook hebben geleden, die ook verdriet hebben gehad. Maar de wedstrijd hebben uitgelopen en nu thuis zijn bij God.
—
Hou vol, hou vast. Er is altijd nog Gods arm die om je heen past. En altijd nog zijn schouder die je recht houdt. Al is het maar voor even. Hou vol, hou vast
Er is altijd nog Zijn hand die alles schoon wast. Hou vol, hou vast. Amen.