Inleiding bij een interview
Voor De Blauwe Tijger interviewde dominee Henk-Jan Prosman dominee Wessel ten Boom. In een gesprek van bijna anderhalf uur kwamen tal van onderwerpen ter sprake. Ten Boom spreekt onder meer over de DDR, diverse ideologieën en wat nu eigenlijk de missie is van het christendom in de wereld. Ook spreekt de theoloog openhartig over zijn ernstige ziekte en hoe hij daar vanuit zijn geloof mee omgaat.
Ten Boom wordt tijdens het interview emotioneel wanneer het over de moderne kerk gaat. Hij vertelt dat hij in een liberale cultuur leeft waar hij zich niet thuis voelt. “En dat geldt ook voor de kerk”, zegt de predikant waarna hij het even moeilijk krijgt. “De kerk is veel liberaler dan ze zelf weet. Het grote verdriet dat ik heb rondom de kerk is dat onze kerk haar dogmatiek heeft prijsgegeven en haar idee heeft prijsgegeven dat het gaat om waarheid. Het gaat nu om mensen. Maar wat zijn mensen? Wat zijn mensen zonder God? De kerk heeft haar theologie allang prijs gegeven en daardoor weet ze ook niet meer waar het over gaat. Dat klinkt misschien een beetje arrogant maar ik vind wel echt dat het zo is.”
“Wij begrijpen Calvijn überhaupt niet meer”, vervolgt de theoloog. “Ik ken alleen maar collega’s die kunnen spuwen op Calvijn of die het als ouderwets ervaren. Hetzelfde geldt voor Karl Barth. Weten wij nog iets van hun werkelijk vertrouwen in Gods goedheid en in Zijn beleid, in Zijn heerschappij over ons? Dat zijn woorden die we niet meer gebruiken en niet meer aankunnen, terwijl het de woorden zijn waar het op aankomt naar mijn idee.”
Dat is volgens Ten Boom namelijk de wezen van het geloof. “Dat God goed is en dat Hij jou leidt. Ik ben dat alleen maar steeds meer gaan geloven. Ook mijn ziekte doet daar niets aan af, integendeel haast. Ik preek nog steeds veel. Ik weet niet eens of ik volgende jaar nog wel haal, maar ik heb wel al 38 preekbeurten staan.”
Lange tijd was hij predikant maar onder meer doordat Ten Boom overspannen werd, werd hij werkonbekwaam verklaard. Hij preekt nog wel, maar heeft al lange tijd geen gemeente meer. “Eigenlijk heb ik mezelf altijd een beetje een vreemde gevoeld in de kerk. Niet alleen in de wereld, maar ook in de kerk. Ik heb toch besloten om predikant te worden omdat ik zo graag van Gods genade wou vertellen. Ik denk dat we dat ook had nodig hebben. Ik heb ook altijd wel geweten dat het niet makkelijk zou worden. Het heeft me hele mooie dingen gegeven, ik ben met heel veel plezier predikant geweest. Maar ik heb er ook zwaar aan getild. Ik vind het dan ook pijnlijk dat ik het in de kerk niet heb volgehouden.”
Hierbij de link naar het fragment op youtube: https://youtu.be/yrMaq8puYm8
Deze inleiding en het interview werden me aangereikt door een gemeentelid,
ds. Treuren