De preek van Hemelvaartsdag 2021

bij Handelingen 1:1-11, Daniël 7:9-14 en Psalm 110, sermon in English below

Leerlingen van Jezus, gasten met ons,

Hemelvaart is het meest onderschatte feest van 4 grote christelijke feesten. Kerst, daar weet iedereen nog wat van te maken. Pasen, dat lukt ook nog wel aardig. Pinksteren is al vaag. Maar Hemelvaart? Wat heeft dat nou weer te betekenen?

En dat ook wij kerkmensen het een lastig feest vinden, komt door ons beeld van hemel en aarde.

We leven in een tijd waarin veel mensen geloven dat het gaat om de aarde. Het hier en nu. En dat is het.

Sommige mensen geloven dat er ook een hemel is. Een plek waar je naartoe gaat als je sterft. Als je bij de goede mensen hoort. En dat is ook wat we in de kerk vaak van de hemel hebben gemaakt.

Maar de hemel is in de Bijbel veel meer dan alleen een hiernamaals.

Hemel en aarde zijn twee dimensies van één werkelijkheid. God woont in de hemel, wij wonen op aarde. En die twee dimensies raken elkaar. Ze zijn ook bedoelt om ooit weer één te worden. Zoals God in Genesis 1 woont bij de mensen, zo zal Hij ook aan het einde in Openbaringen weer wonen te midden van zijn volk.

Mensen zijn door God geschapen om in Gods naam als beeld van God over de aarde te regeren. En dat is faliekant mis gegaan. We hebben de aarde misbruikt, kapot gemaakt. Gezondigd tegen God, tegen de schepping, tegen elkaar en tegen onszelf. Ons doel gemist.

Maar God laat niet los waar Hij aan begon. Via Abraham, Israël, David heeft Hij zijn plan om hemel en aarde weer één te maken nooit verlaten. En uiteindelijk is Hij weer bij ons komen wonen in Jezus. Jezus heeft de verbinding tussen hemel en aarde herstelt in zijn leven, lijden, sterven en opstanding.

En nu. Nu is de opgestane Heer Jezus 40 dagen bij zijn leerlingen geweest. Hij heeft hen nog een keer van alles vertelt en laten zien over het Koninkrijk van God. En nu is het tijd voor de volgende fase. Jezus stapt over de grens van aarde en hemel en zit nu aan de rechterhand van de Vader in de hemel.

Daarover zongen we met Psalm 110.

  • De HEER heeft tot mijn heer zijn woord gesproken: ‘Neem hier uw plaats in, aan mijn rechterhand! Regeer tot Ik uw vijand heb gebroken. Die wordt de steun waar u uw voet op plant.’

Jezus regeert nu als Koning over de aarde. Hij zit op de troon naast God de Vader. Het Koninkrijk van God, het Koninkrijk van Christus, de heerschappij/ de regering van Jezus is begonnen.

En dat regeren, dat gaat er in de Psalm nogal bloederig aan toe. Er moeten vijanden worden onderworpen.

  • De HEER komt voor u op: zijn ongenoegen laat dode heersers achter op het veld. Hij bukt zich bij een beek na al zijn zwoegen; Hij drinkt en heft zijn hoofd op als een held.

Dat klinkt voor ons een beetje luguber. God als een soort oorlogsheld die dood en verderf zaait.

Maar het past wel weer bij Daniël. We hebben niet het hele hoofdstuk gelezen zoals vorig jaar, toen we hebben ingezoomd op de vier monsters waar Daniël over droomt. Wrede monsters die mensen verslinden in hun verlangen naar macht.

Die monsters, de vijanden van God. Dat zijn de heersers van de aarde. De machten en krachten. Geestelijk kwaad. Ja, maar ook hierbij is weer een verbinding tussen hemel en aarde. Bij kwaad denken wij vaak aan iets wat de schuld is van mensen.

Bijvoorbeeld de toeslagen affaire. Waar de belastingdienst mensen heeft kapot gemaakt. Kwam dat doordat die belastingdienst ambtenaren zo slecht waren? Toch niet zoveel slechter dan wij. Het kwam ook door het systeem. Een cultuur van wantrouwen. Een politieke cultuur van scoren, en grote woorden over fraudeurs. Door racisme.

Vanuit het Bijbelse wereldbeeld wordt zo’n cultuur verbonden met de machten en krachten. Bovenmenselijke slechtheid die de schepping en de schepselen kapot maakt. Vijanden van God. Dat soort machten en krachten, daarover wil Jezus regeren en onderwerpen. Ze maken tot een voetenbankje.

Hoe? Door mensen heen:

  • ‘U krijgt de scepter van de HEER om krachtig te heersen over wie uw wil weerstaat. Uw jonge volk staat klaar en het is prachtig: het schittert als de dauw bij dageraad.’

Jong volk dat schittert als de dauw bij dageraad. Dat gaat niet over kinderen die op hemelvaartsdag gaan dauwtrappen. Het gaat om de dienaren die met de koning ten strijd trekken.

Ok. En hoe gaan wij dat dan doen?

  • Voor eens en altijd heeft de HEER gezworen: ‘Ik stel u, koning, ook als priester aan. Bij Melchisedeks orde zult u horen. Zo zult u Mij voorgoed ten dienste staan.’

Deze koning, die aan Gods rechterhand zit, Jezus. Hij wordt aangesteld als koning en als priester. Voor altijd. Net zoals een mysterieus figuur uit de Bijbel. Melchisedek. Koning en Priester van de stad Jeruzalem in de tijd van Abraham. Abraham ontvangt zijn zegen. Melchisedek is het voorbeeld van een goede koning en trouwe priester. Zoals alle priesters zouden moeten zijn. Zoals alle mensen zouden moeten zijn. Want wij zijn samen geroepen om een koninklijk priesterschap te vormen.

Om God te danken, te zegenen voor al het goede dat hij aan zijn schepping geeft. Niet alleen aan de gelovigen, maar ook aan de ongelovigen. Wij zijn de verbinding van de aarde naar de hemel. Wij mogen God zegenen en danken, ook namens degenen die de verbinding met God hebben verloren.

En we mogen namens God de mensen om ons heen tot zegen zijn. Als koningen. De aarde een klein beetje meer als de hemel maken. Zo de hemel met de aarde verbinden.

Dat is allebei strijden tegen het kwaad. Want door God te danken, geven we ruimte aan het goede, en verkleinen we de ruimte voor het kwaad. En door namens God te dienen, nemen we het kwaad weg. Door te bidden voor onze omgeving, neemt het licht bezit van het land van de duisternis.

En dat doen we samen. Niet als losse koningen of priesters. Maar als kerk. Als één Koninklijk Priesterschap. Priesters in de orde van Melchisedek. We dienen onze koning-priester Jezus, die zit aan de hand van de vader. We werken in zijn dienst als koning-priesters hier op aarde. Totdat Hij komt op de wolken. En Hij heel de aarde vult met de hemel. Amen.

Disciples of Jesus, guests with us,

Ascension is the most underestimated of 4 major Christian festivals. Christmas, everyone knows how to make it happen. Easter, that works quite well. Pentecost is already vague. But Ascension Day? What does that mean again?

And that we church people also find it a difficult festival, is because of our image of heaven and earth.
We live in a time when many people believe it is about the Earth. The here and now. And that’s it.
Some people believe there is also a heaven. A place you go when you die. If you belong to the right people. And that is what we have often made of heaven in the Church.
But heaven is much more than just an afterlife in the Bible.

Heaven and Earth are two dimensions of one reality. God lives in heaven, we live on earth. And those two dimensions touch each other. They are also meant to become one again. As God dwells with mankind in Genesis 1, so He will dwell again in Revelation among His people at the end.

Humans were created by God to rule the earth in God’s name as an image of God. And that went completely wrong. We have abused the earth, destroyed it. Sinned against God, against creation, against each other and against ourselves. Missed our target.

But God will not let go of what He started. Through Abraham, Israel, David, He never left His plan to make heaven and earth one again. And eventually He came back to live with us in Jesus. Jesus has restored the connection between heaven and earth in his life, suffering, death and resurrection.

And now. Now the resurrected Lord Jesus has been with his disciples for 40 days. He once again told and showed them all kinds of things about the Kingdom of God. And now it is time for the next phase. Jesus crosses the boundary between earth and heaven and now sits at the right hand of the Father in heaven.

We sang about that with Psalm 110.
1. The LORD has spoken his word to my lord:
“Take your place here, on my right!
Rule until I have broken your enemy.
It will become the support you plant your foot on. “

Jesus now rules as King over the earth. He sits on the throne next to God the Father. The Kingdom of God, the Kingdom of Christ, the reign / government of Jesus has begun.

And that reigning is quite bloody in the Psalm. Enemies must be subdued.
4. The LORD stands up for you His displeasure
leave dead rulers in the field.
He stoops by a brook after all his toil;
He drinks and raises his head like a hero.

That sounds a bit lugubrious to us. God as a kind of war hero who sows death and destruction.
But it does fit with Daniel again. We didn’t read the whole chapter like we did last year when we zoomed in on the four monsters that Daniel dreams about. Cruel monsters that devour people in their desire for power.

Those monsters, the enemies of God. Those are the rulers of the earth. The powers and forces. Spiritual Evil. Yes, but here too there is a connection between heaven and earth. When we think of evil, we often think of something that is people’s fault.

For example, the benefits affair. Where the tax authorities destroyed people. Was it because those tax authorities were so bad? Not much worse than us, after all. It was also due to the system. A culture of mistrust. A political culture of scoring, and big words about fraudsters. Because of racism.

From the Biblical worldview, such a culture is connected with the powers and forces. Superhuman wickedness that destroys creation and creatures. Enemies of God. Those kinds of powers and forces, are what Jesus wants to rule and subdue. They make a footstool.

How? Through people:
2. “You are given the scepter of the LORD to be powerful
to rule over those who resist your will.
Your young people are ready and it is beautiful:
it shines like the dew at dawn. “
Young people that shine like the dew at dawn. That is not about children who go dew stairs on Ascension Day. It concerns the servants who go to war with the king.

OK. And how are we going to do that?
3. Once and for all the LORD has sworn:
“I also appoint you, king, as a priest.
You will hear from Melchizedek’s order.
In this way you will serve Me forever. “
This king, sitting at God’s right hand, Jesus. He is appointed king and priest. Forever. Just like a mysterious figure from the Bible. Melchisedek. King and Priest of the city of Jerusalem in the time of Abraham. Abraham receives his blessing. Melchizedek is the example of a good king and a faithful priest. Like all priests should be. As all humans should be. For we are called together to form a royal priesthood.

To thank God, to bless God for all the good he gives to his creation. Not only to the believers, but also to the unbelievers. We are the link from Earth to Heaven. We may bless and thank God, also on behalf of those who have lost connection with God.
And we may bless those around us on behalf of God. Like kings. Make the earth a little bit more like heaven. In this way connecting heaven with earth.

That is both fighting against evil. Because by thanking God, we make room for good, and we reduce the room for evil. And by serving on behalf of God, we take away evil. By praying for our environment, the light takes over the land of darkness.

And we do that together. Not as single kings or priests. But as a church. As one Royal Priesthood. Priests of the order of Melchizedek. We serve our King-Priest Jesus, who sits by the hand of the father. We work in his service as king-priests here on the earth. Until He comes on the clouds. And He fills all the earth with the heavens. Amen.