Leerlingen van Jezus, gasten die met ons meekijken,
Minister President Rutte weet het zeker: de wereld van voor de coronacrisis keert niet meer terug. Het is heel interessant om na te denken wat er allemaal gaat veranderen. Moeten we het komende jaar boodschappen doen op anderhalve meter afstand? Korfballen op anderhalve meter afstand? In de kerk zitten op anderhalve meter afstand? Zouden er nog vliegtuigmaatschappijen overblijven na twee jaar niet vliegen? Zou het ons lukken om nu echt beter te gaan zorgen voor het klimaat en de schepping? Gaan de mensen met essentiële beroepen echt een flinke salarisverhoging krijgen? Blijven we meer oog houden voor elkaar? Of zijn we over een jaar gewoon weer druk/druk/druk?
Heel interessant. Voor later. Want nu zitten we nog midden in de crisis. Misschien voel je je wel net zo bang als die vrouwen. Zit je eenzaam is een verpleegtehuis. Is een van je geliefden ziek. Hoor je bij de mensen met een kwetsbare gezondheid. Ben je bang voor de dood. Ben je bang voor het voortbestaan van je baan of bedrijf. Is je hele plan van examen doen en vervolgopleiding uitzoeken in het water gevallen.
Misschien ben je net zoals die vrouwen heen en weer aan het rennen. Omdat je in de zorg werkt waar van iedereen extra inzet wordt verwacht. Omdat thuis nu geen plek van rust is, maar een werkplek, school en crisiscoördinatie centrum tegelijkertijd. Omdat je elke dag een nieuwe pushmelding krijgt van het aantal besmettingen, ziekenhuisopnames en doden, en aan het nadenken bent wat dat waarschijnlijk betekent voor de maatregelen van na 28 april.
Misschien voel je je wel als die bewakers van het graf. Het ene moment zit je je te vervelen vanwege een saaie huiswerkopdracht die je hebt gekregen. Het andere moment zit je te beven van angst en zie je lijkbleek.
Misschien ben je wel net als die vrouwen aan het rouwen. Om iemand die overleden is, maar niet fatsoenlijk begraven kon worden, net zoals Jezus. Hij kreeg een begrafenis zonder vrienden die afscheid konden nemen. Zijn lichaam werd snel in een graf gestopt. Zonder gelegenheid om de laatste eer te bewijzen. Zonder erehaag.
In al die onrust en emoties in het verhaal, gebeurt er dan iets bijzonders. Er opent zich een nieuwe wereld. Een wereld van na de crisis van Jezus’ kruisdood. Het gebeurt op de eerste dag van de nieuwe week. De zon begint net op te komen over een nieuwe wereld. Het is nog niet te zien, dat er een nieuwe wereld is. De vrouwen arriveren in tranen bij het graf. De geur van de begrafenisolie vermengd zich met de geur van de bloemen die rond het graf zijn opgekomen. De bewakers knipperen met hun ogen na een lange nacht waken.
Dan gebeurt er opeens iets groots: een engel daalt af uit de hemel. De wereld schudt door elkaar. De engel rolt de steen weg van het graf, en gaat erop zitten. Hij straalt een hemels licht uit, dat het donkere van de schemer en de dood verdrijft. In die sneeuwwitte warmte, bevriezen de soldaten, en liggen als doden neer.
De vrouwen worden aangesproken. ‘Wees niet bang.’
Ja lekker makkelijk. Wees niet bang. Dat is het meest voorkomende gebod in de Bijbel. Het staat er bijna vierhonderd keer. Maar het is makkelijker gezegd dan gedaan.
De engel heeft een boodschap van hoop. Geen wereldvreemd optimisme, maar hoop met een fundament:
5Wees niet bang, ik weet dat jullie ?Jezus, de gekruisigde, zoeken. 6Hij is niet hier, Hij is immers ?opgestaan, zoals Hij gezegd heeft. Kijk maar, dat is de plaats waar Hij gelegen heeft.
De vrouwen zijn gekomen om bij het graf te kijken. Maar in het licht van de engel die het graf heeft geopend, zien ze iets heel anders. Het graf is leeg. Ze zoeken Jezus op de verkeerde plek. Hij had al gezegd dat Hij zou opstaan uit de dood. Niemand begreep toen wat Hij daarmee bedoelde. Niemand had dit aan zien komen. Niemand had dit kunnen verzinnen. Het is een rare boodschap van een bijzondere boodschapper.
Zijn de vrouwen nu van hun angst af?
8Ontzet en opgetogen verlieten ze haastig het ?graf? om het aan zijn ?leerlingen? te gaan vertellen.
Er staat: ze zijn heel bang én heel blij, tegelijkertijd. Het verdriet is weg. De angst is gebleven. Er is blijdschap bij gekomen.
Snel gaan ze op weg om het goede nieuws door te geven aan Jezus’ vrienden. Onderweg komt iemand hen tegemoet. Op anderhalve meter van elkaar blijven ze staan. Hij groet hen. En dan verbreken ze de afstand, knielen bij Hem neer, grijpen zijn voeten, en aanbidden Hem. Het is Jezus! De gekruisigde Messias is nu ook de opgestane Heer!
En in die ontmoeting met de opgestane Heer, wordt hun angst verdreven en wordt hun hart vervuld met blijdschap en hoop.
Van deze twee Maria’s kunnen we leren hoe we om kunnen gaan met onze angst. Onze angst is reëel. De dood bedreigt iedereen. Ieder van ons kan geliefden verliezen. Niemand van ons weet hoe de wereld na corona eruit ziet. Allerlei banen staan op de tocht. De toekomst ís onzeker.
Maar net zoals die twee vrouwen kunnen we Jezus voeten grijpen. Niet letterlijk. Maar we kunnen neerknielen voor Jezus. Hem aanbidden als de gekruisigde die is opgestaan. Hij heeft ons lijden gedragen. Hij heeft de dood overwonnen. Hij is eenzaam geweest. Hij is van God verlaten, zodat wij nooit door God verlaten zullen zijn.
Breng je angst bij Hem. Je klacht. Je verdriet. Je rouw. Je verveling. En Hij zal je rust geven.
Het Matteüs Evangelie eindigt met een prachtige belofte. Als Jezus afscheid neemt van zijn vrienden in Galilea zegt Hij:
20houd dit voor ogen: ik ben met jullie, alle dagen, tot aan de voltooiing van deze wereld.’
Jezus is erbij. Hij is met ons. Immanuël. God zelf is met ons. Zo begon het Matteüs Evangelie, en zo eindigt het. Jezus is er elke dag bij, tot het eind. Betrek Hem bij je leven. Geef Hem je angst, en je krijgt er overvloedige hoop voor terug. Het betrekken kun je doen door te bidden. Door elke dag een stukje uit de Bijbel te lezen. Door een psalm te lezen, dat helpt om te klagen. Door christelijke muziek, door een dagboekje of meditatie app. Er is van alles wat je kan helpen, kijk maar een op de website van Kerk Delfgauw voor tips.
10Daarop zei ?Jezus: ‘Wees niet bang. Ga mijn broeders vertellen dat ze naar Galilea moeten gaan, daar zullen ze mij zien.’
De hoop die je aan Jezus voeten ontvangt, is te groot om voor jezelf te houden. Het is niet alleen hoop voor jezelf. Maar hoop voor de hele wereld. Door Jezus opstanding leven we in een nieuwe wereld. Niet corona heeft de wereld op z’n kop gezet. Jezus Christus heeft de wereld op zijn kop gezet. Of nog beter gezegd: Hij maakt alles weer recht. Zijn opstanding is de garantie dat Gods Nieuwe Wereld is en komt. Dat liefde sterker is dan de dood. Dat corona zal verdwijnen. Dat het zin heeft om vol te houden. Zijn opstanding is de reden dat we de weg van anderhalve meter moeten gaan. Dat het zinvol is dat de sterken opkomen voor de zwakken.
Werp je aan Jezus voeten. Aanbid Hem. Klaag bij Hem. Zoek je rust bij Hem. Dan ontvang je kracht om er weer voor de ander te zijn. Om er te zijn voor je broers en zussen. Om naar Galilea te gaan, om dagen te wandelen zonder teken van God. In het vertrouwen dat Gods Nieuwe Wereld is begonnen. Dat elke goede daad, telefoontje aan iemand die eenzaam is zin heeft. Omdat het is als zaad dat op zal gaan als Gods Nieuwe Wereld definitief doorbreekt.
En zo kunnen we toch Pasen vieren. Het is feest omdat Hij bij ons is. Welke kant de wereld na corona ook opgaat. Jezus is bij ons. De gekruisigde en opgestane Heer. Halleluja. Amen.