God in het kleine
De preek van de kerstpraise.
Het kerstverhaal gaat over een groot man. Hij noemde zich: redder van de wereld en zoon van god. Hij was een van de belangrijkste wereldleiders ooit.
Ik heb het natuurlijk over
keizer Augustus.
Hij had vrede en economische welvaart gebracht in het enorme Romeinse rijk. Er waren wat oorlogen en soldaten voor nodig geweest. Het succes draaide op het bloed van slaven en buitenlandse volken. Maar ach, hoort er bij.
Keizer Augustus was een groot leider. En deze grote leider gaf opdracht om het volk in Israël weer eens te tellen. Om te kijken of ze wel genoeg belasting betaalden.
Tegenwoordig zou het voor keizer Augustus niet zo moeilijk meer zijn. Hij zou gewoon google, facebook, whatsapp en instagram dwingen om al hun persoonsgegevens aan hem te geven. Hij zou precies weten waar je woont, wat je leuk vindt, wie je vrienden zijn, hoeveel geld je verdient bij je bijbaan. En hij zou het geld dat hij van je wilde hebben gewoon automatisch laten afschrijven.
Maar dat kon hij tweeduizend jaar geleden nog niet. En dus moeten alle mensen op weg naar hun geboorteplaats om hun naam op te laten schrijven.
En God ziet het gebeuren. Hij heeft geen boek nodig om alle namen te weten. Hij kent iedereen bij naam. Hij kent iedereens gedachten. Hij weet wat mensen voelen. Hij weet wat hun plannen zijn. Hij weet zelfs het aantal haren op hun hoofd.
En God is het goed zat. En hij besluit rigoureus in te grijpen. En hij doet iets geweldigs.
Iets geweldigs … kleins.
Hij stuurt iemand om alles wat verkeerd gaat aan te pakken. Een baby geboren in een stal. In een verre uithoek van het enorme Romeinse rijk. Geboren uit een meisje dat zwanger wordt, maar niet van haar verloofde.
God doet af en toe iets heel groots. Denk aan de doortocht door de Rode Zee, Jezus die opstaat uit de dood. Maar heel vaak doet God iets kleins.
Dat is voor ons wel lastig. Wij zouden graag willen dat God vooral grote dingen doet. Iemand die ziek is beter maken door een wonder. Zorgen dat je een voldoende haalt voor een belangrijke toets, ook al heb je niet geleerd. Zorgen dat de oorlog in Syrië stopt.
Soms doet God zoiets groots. Maar veel vaker iets kleins. En wij zien dat vaak niet. We hebben op school zo goed kritisch leren denken, dat we iets pas aan God toeschrijven als we geen andere verklaring meer kunnen bedenken. Wij zien God alleen iets doen als Hij iets bizars doet. God lijkt niks te maken te hebben met het gewone.
Ik denk dat we van het kerstverhaal kunnen leren dat God juist bij ons is in het gewone. En wij moeten dat weer leren herkennen. Weer leren zien. Om God te herkennen in het normale, in het kleine.
Kijk eens naar deze zonsopkomst, het afgelopen jaar in Delfgauw. Je kunt natuurlijk zeggen: op het moment dat de zon opkomt, schijn het licht vanuit een kortere hoek de atmosfeer in. De kleur wordt bepaald door het aantal atmosferische deeltjes die zich in het pad van het zonlicht bevindt. Daarom zien wij de lucht als rood.
Je kunt ook zeggen: wauw wat mooi. Dank u God, dat u ik hier van mag genieten.
Of, stel dat je op een schoolfeest een leuk meisje of leuke jongen ziet op wie je verliefd bent. Je kunt er dan op afstappen en zeggen: de stofjes die nu in mijn hoofd opereren zijn er volgens de evolutietheorie voor bedoelt dat de sociale verschillen tussen ons wegvallen zodat wij ons makkelijker kunnen voortplanten.
Je kunt ook zeggen: hé, leuk dat je er bent. Wil je wat te drinken? En daarna genieten van de liefde die God gemaakt heeft gegeven om van te genieten.
Of: je kunt een kerstdiner houden met elkaar. Gezellig, lekker eten. Maar je kunt ook een diner houden een daarbij gasten uitnodigen die niemand hebben om kerst mee te vieren, of geen geld hebben. Dan kan het zomaar gebeuren dat God daar ook aanwezig is.
Of het kan je zomaar overkomen. In een lied of woorden die je hoort. Dat je ervaart: God is hier. Hij is bij mij. Hij houdt van mij, wat er ook gebeurd.
God doet niet zo vaak iets groots. Hij doet heel vaak iets kleins. En wij moeten hem gaan leren zien in het kleine. Dat is de boodschap van kerst.
Als we het zo leren zien kan God van iets kleins iets groots maken. Een zonsondergang kan een ervaring worden dat God er met al zijn Schoonheid voor je is. Een verliefdheid kan je de liefde voor heel je leven opleveren. En een baby geboren in een stal, wordt iemand die gekomen is om ons te redden uit ons gepruts. Van onze wanhopige poging om onszelf groot te maken. Terwijl God al lang klein is geworden om ons groot te maken. Vertrouw daar maar op. Amen.