Preek jeugddienst 8 januari ‘God in het normale’

Het is maandag half acht ’s ochtends. Je wekker gaat af. Je wordt wakker met My Lighthouse van (Rend Collective)

I won’t fear what tomorrow brings
With each morning I’ll rise and sing
My God’s love will lead me through

Je denkt aan een Bijbeltekst:

Psalm 127

2 Vergeefs is het

dat je vroeg opstaat,

je laat te ruste legt,

je aftobt voor wat brood –

hij geeft het zijn lieveling in de slaap.

Dus je draait je nog maar een keer om in je bed.

Maar dan roept je moeder: ‘nu uit bed komen, anders kom je te laat’. Zuchtend zet je een stap uit je bed. Jammer dat je moeder die Bijbeltekst niet kent. En je loopt naar de douche. Het wordt een korte douche, want je moet zuinig doen met energie en water. Die delen we immers met alle mensen op de wereld. Je loopt de trap af. Je gaat aan tafel zitten. Here zegen het eten en deze dag amen. Wat doe je op je brood: fair trade chocopasta of biologische worst?

Want: Micha 6:8 God vraagt alleen dit: Wees eerlijk, rechtvaardig en trouw. En denk niet alleen aan jezelf, maar leef dicht bij God.

Dus geen chocola waar slaven aan hebben gewerkt of worst van varkens die te weinig ruimte hebben gekregen.

Je stapt op de fiets. Godzijdank is het droog. Halverwege de fietstocht breekt de zon door. Je ziet een regenboog. Je kunt nu denken aan de Wet van Snellius, de wiskundige formule over hoe licht gebroken wordt.

Wet van Snellius

Maar je kunt ook denken aan het verhaal van Noach. De regenboog als teken dat God trouw is aan ons.

In de klas plof je neer naast Maarten, je beste vriend. De docent is er nog niet en Maarten zit op z’n telefoon te Snappen. Hij is echt helemaal verslaafd aan snapstreaks. Elke dag moet hij 40 zogenaamde vrienden in ieder geval één berichtje snappen om de vriendschap in stand te houden. En gisteren had hij dikke ruzie met zijn vriendinnetje omdat hij bij haar wel best friend is, maar zij niet bij hem. Vriendschap vindt God heel belangrijk. Maar bij God gaat vriendschap om vertrouwen, trouw zijn aan elkaar, elkaar helpen, samen genieten. En niet om door een app gedwongen worden om contact met elkaar te hebben. En God vind het al helemaal suf dat je app dan onderscheid maakt over hoe goed je vriendschap is, op basis van hoeveel dagen je al snapstreaks bent. Net alsof dat iets zegt. Bij God werkt het in ieder geval niet zo: hoe veel dagen jij ook geen contact met Hem hebt gehad, de snapstreak met Hem kan zelfs snapchatt niet verbreken.

Eva komt binnen. Zij is wel een erg geslaagd schepsel.

Hooglied 7

7 Wat ben je mooi,

wat ben je knap.

Je bent lief, zo lief!

8 Je bent zo slank als een palmboom,

je borsten lijken op druiventrossen.

Mmm, ok, die laatste zin misschien maar niet gebruiken als je haar aanspreekt.

Het is 9 uur. De docent komt binnen, de les gaat beginnen.

Ik heb zojuist het begin van een volgens mij vrij gewone schooldag beschreven. Wakker worden, een moeder die je uit bed roept, ontbijten, fietsen, vrienden in de klas, een meisje in je klas dat je leuk vindt. Niks bijzonders aan.

En je kunt zo’n hele dag doormaken zonder bezig te zijn met God. In dit verhaal was er alleen contact met God in die drie seconden bidden voor het ontbijt.

Maar je kon ook wel zien dat God eigenlijk bij alles wat je doet op die dag te vinden is. Als je het maar wilt zien.

Tom Wright, de Messi onder de dominees, zegt in een boekje: in ons leven zijn wij bezig met: rechtvaardigheid, spiritualiteit, relaties en schoonheid. Al die dingen zag je terugkomen in het verhaal. En al die dingen hebben te maken met God. Wij doen wel eens alsof God alleen te maken heeft met spiritualiteit. Met bidden, Bijbellezen, jaaropeningen op school, naar de kerk gaan, Ibible. En dat is het. Maar dat is niet zo. God wil niet alleen een relatie met ons, spiritualiteit. God wil ons helemaal en wil ons hele leven.

En als je er zo naar kijkt, dan ben je niet maar 1,32 procent van de week met God bezig, zoals we met Ibible hadden uitgerekend. Als je er zo naar kijkt heeft je hele week, twentyfourseven te maken met God.

Dat moeten we wel weer leren zien. Vroeger zagen mensen het veel meer zo. Ik ga wel eens op bezoek bij mensen boven de negentig jaar: die zijn vaak veel beter in God zien in hun hele leven. Wij hebben op school vooral geleerd om kritisch te denken. Er zijn allerlei wetenschappelijke verklaringen voor dingen. En als God al bestaat, dan heeft hij alleen te maken met de dingen waar geen verklaring voor is. Zoals, leven na de dood. Maar dat is echt onzin. Het is niet onzin om kritisch te denken. Maar het is wel onzin dat God zich niet met alle aspecten van jou leven zou bemoeien.

Bijvoorbeeld: stel je bent in de snackbar in Delfgauw. Wat heeft God daar te zoeken? Vrij weinig misschien, denk je. Maar met Ibible konden we best wat bedenken:

snackbar verhage delfgauw

God kan je beschermen als je in de keuken werkt en met heet frituurvet moet werken.

God heeft te maken met het eten. God heeft het zo gemaakt dat aardappels groeien en zich voortplanten, zodat wij patat kunnen eten. En daarom danken we God voor het eten dat we zelf hebben betaald, maar toch van God ontvangen.

God heeft te maken met dienen. Met bedienen. God wil dat we elkaar dienen, dat we iets voor een ander doen. In een snackbar betaal je daarvoor. Maar het is fijn als iemand je bedient, en als je iemand kunt dienen. Dat heeft alles te maken met Jezus die zelf gezegd heeft: ik ben gekomen om jullie te dienen en niet om de baas te spelen.

En ook in de snackbar vinden ontmoetingen plaats. Vrienden komen samen, eenzame mensen komen een kopje koffie drinken. Dat vindt God belangrijk. We zijn zo gemaakt dat we andere mensen nodig hebben om mee te praten. En God wordt er blij van als mensen elkaar op een goede manier ontmoeten.

God is in de snackbar. God is op school. God in de natuur. God is in je eten. God is overal en alles is in God. We moeten elkaar helpen om het zo te leren zien. Vergelijk het maar met de Pokemon Go app: normaal gesproken zie je nergens pokemons. Maar op de app zie je waar ze zitten.

pokemon kerk

Het is een soort bril waarmee je naar de wereld kijkt waardoor je opeens dingen ziet die je anders niet ziet. Zo moeten we voor onszelf ook een bril leren opzetten. Een bril waarmee we God overal bij leren betrekken. En dan zul je zien dat er heel veel van God te zien is in het normale. En we mogen God danken voor al die verschillende manieren waarmee Hij heel dichtbij ons is. Amen.