bij Mattheüs 6:9: Onze Vader die in de hemelen zijt, uwe naam worde geheiligd, uw koninkrijk kome
Kinderen van de Vader, gasten in ons midden,
Exodus 4
22Dit zegt de HEER: Israël is mijn zoon, mijn eerstgeboren zoon. 23Ik heb je bevolen mijn zoon te laten gaan om mij te vereren, maar dat heb je geweigerd. Daarom zal ik je eerstgeboren zoon doden.
Dit is de eerste keer dat er in de Bijbel gesproken wordt over God als Vader. En deze Vader is geen knuffelpappa. Maar de schepper van hemel en aarde. De God van Abraham, Isaäk en Jakob. De God die één volk heeft uitgekozen. Die van hen houdt als zijn kinderen. Niet omdat zij zo bijzonder sterk en machtig waren. Maar omdat Hij van hen houdt. Hij heeft hen uitgekozen om het instrument te zijn van zijn plannen.
Dat volk is in ellendige omstandigheden terecht gekomen in Egypte. Ze zijn door de farao als slaven aan het werk gezet. God heeft hun roep om hulp gehoord. Hij heeft Mozes geroepen en gevormd om zijn kind te bevrijden. En in de tweestrijd tussen God en de farao en de goden van Egypte komt Gods passie en vuur naar boven. Handen af van mijn zoon, mijn eerstgeborene. Laat hem gaan!
God bevrijdt zijn volk, door de dienst van Mozes. God straft de farao met tien plagen. God verslaat de goden van Egypte en vernietigd de farao en zijn leger met het water van de Rietzee. Door de dreiging van de dood heen, bevrijdt God zijn eerstgeboren zoon uit Egypte. God de Vader is een God van bevrijding.
Lied Exodus 15
Die eerstgeboren zoon, dat volk Israël kwam na een lange omzwerving terecht in een beloofd land. Maar het lukte hen maar niet om als kinderen van de Vader te leven. Ze waren erg ongehoorzaam. Ze wilden net zoals de andere volken zijn. Ze wilden bijvoorbeeld ook een koning. En God gaf hen een koning. Hij deed een nieuwe belofte. Dat er ooit een koning op de troon zou zitten, uit het huis van David, die zou gelden als Zoon van God.
Maar na David werd het eigenlijk steeds minder. De ongehoorzaamheid van het volk werd alleen maar erger. God trok zijn beschermende handen van zijn kind af. De Babyloniërs kwamen en namen hen gevangen en doden hen. Klagend bleef een rest achter in de puinhopen van Jeruzalem.
Zes eeuwen later, in de tijd van Jezus, leefde het volk nog steeds in ballingschap. God leek afwezig. Buitenlanders waren nog steeds de baas. Ze voelden zich verweest.
En in die context vertelde Jezus een verhaal over een Vader met twee zonen. Over een zoon die terugkeerde naar zijn Vader.
Lucas 15
21“Vader,” zei zijn zoon tegen hem, “ik heb gezondigd tegen de hemel en tegen u, ik ben het niet meer waard uw zoon genoemd te worden.” 22
Maar de vader zei tegen zijn knechten: “Haal vlug het mooiste gewaad en trek het hem aan, doe hem een ring aan zijn vinger en geef hem sandalen. 23Breng het gemeste kalf en slacht het. Laten we eten en feestvieren, 24want deze zoon van mij was dood en is weer tot leven gekomen, hij was verloren en is teruggevonden.” En ze begonnen feest te vieren.
Zo zijn wij met Israël geroepen om terug te keren uit ballingschap. Om voor de
Vader neer te knielen: Vader ik heb gezondigd. Ik ben het niet waard om Uw Zoon of dochter te zijn. En de Vader kijkt ons dan liefdevol aan. Wees welkom, je bent weer thuis.
Lied kom tot de Vader
Op dat feest van de thuiskomst van de zoon is waarschijnlijk flink gedanst. Dat kan niet anders, want dat is waar Vader, Zoon en Geest om bekend staan. Een van de twee christelijke dogma’s is dat van de drie-eenheid: We geloven in een drie-enig God: de Vader, en de Zoon en de Heilige Geest. Één van zijn, één wezen, drie personen. Dat klinkt ingewikkeld, filosofisch, saai. En zo is het in onze westerse kerkgeschiedenis ook vaak uitgelegd. Als een theoretische zaak.
In de oosters orthodoxe kerk is er een beeld dat veel beter werkt. Het beeld van een dans. De leer van de perichorese. Peri is Grieks voor rond. En chorese ken je misschien van choreografie: dansen. De drie-eenheid is een perichorese. Ze draaien rond in een dans. Vader, Zoon en Geest zijn één, maar geven elkaar ook de ruimte. Het is een beeld vol liefde, vol passie, vol dynamiek.
En die God van de dans, wil ons in zijn dans betrekken. Wie een kind is van de Vader, verlost is door de Zoon, geheiligd door de Heilige Geest, mag onderdeel zijn van die dans. Wil jij je door deze God laten meevoeren in een heilig dans?
LD706 Dans mee met Vader, Zoon en Geest
We bidden met Jezus: Onze Vader, die in de hemel zijt, Uw naam worde geheiligd. Als we dat met Jezus bidden, Onze Vader, dan stellen we ons op naast Jezus, als zijn broers en zussen. Wij delen met de Zoon dezelfde Vader.
Hebreeën 2
11Net als Jezus zijn wij kinderen van God, de Vader. Want in de heilige boeken heeft Jezus zelf gezegd dat wij zijn broers en zussen zijn. 12Hij zegt daar: «God, ik zal aan mijn broers en zussen over u vertellen. Samen met hen zal ik u prijzen.»
God Vader noemen, Jezus broer noemen, betekend net als Jezus mee gaan doen aan het grote plan van de Vader. Het plan om hemel en aarde weer een te maken, om alles in de hemel en op de aarde onder één hoofd, de messias, bijeen te brengen. Om Gods koninkrijk hier op aarde mee te bouwen. Jezus is ons voorgegaan, als een oudere grote broer. Wij volgen Hem na. Net als Jezus mogen wij groeien in God gehoorzamen.
Hebreeën 5
8Als je gehoorzaam wilt zijn aan God, dan hoort ook het lijden erbij. Zelfs Christus heeft dat moeten leren. Terwijl hij de Zoon van God is!
Net zoals Jezus mogen we groeien in gehoorzaamheid. Zorgen dat Gods wil geschied hier op aarde, zoals zijn wil al geschied in de hemel. We mogen bidden om ons dagelijks brood. Vergeven wie ons iets schuldig is. Delen in het lijden van de Zoon, onze oudere broer. In de wetenschap dat we ook mogen delen in zijn overwinning. Amen.