Miep van der Kleij – Teeuw
Op dinsdag 16 september is overleden onze dierbare en betrokken zuster Wilhelmina Francina Adriana van der Kleij – Teeuw. Miep werd geboren op 4 december 1937 en groeide op in Bergschenhoek. Ze trouwde met Jan van der Kleij en hun huwelijk werd gezegend met drie zonen. Met en voor hen bouwde ze een warm thuis, een hecht gezin dat uitgegroeid is tot een mooie familie. Miep was een betrokken, sociale vrouw. Dat merkten we ook in de kerk, waar ze zich op allerlei plekken inzette en zich liet zien als een mensenmens dat op jong en oud gericht is. Miep was ook gelovig. Liederen hielpen haar om daar woorden aan te geven, en haar soms boven tegenslag en verdriet uit te tillen. Dat gold ook voor de tekst die Jan en Miep meekregen bij hun trouwdienst. Woorden uit Romeinen 8: als God voor ons is, wie zal er tegen ons zijn? Die woorden klonken ook in de dankdienst voor haar leven. Niet triomfantelijk, maar als woorden om je aan vast te houden. Niets zal mij scheiden van de liefde van Christus – zelfs de dood niet. In dat vertrouwen is Miep op 24 september begraven. In ons gebed denken we aan wie haar nu moeten missen: haar kinderen, klein- en achterkleinkinderen en iedereen voor wie Miep dierbaar was.
Mw. Bazuin – Millenaar
Op vrijdag 15 augustus is overleden zuster Regina Bazuin-Millenaar in de leeftijd van 92 jaar. Gina werd in Pijnacker geboren in 1933. Ze trouwde met Jacob Bazuin en hun huwelijk werd gezegend met twee kinderen. Samen runden ze lange tijd een tuinbouwbedrijf. Samen het leven leven: dat vond Gina belangrijk, daar vond ze vreugde in. Gina wordt herinnerd als een betrokken moeder en oma, die mensen nam zoals ze zijn en het belangrijk vond dat je bent wie je bent. Dat maakte dat ze zowel kon vasthouden als kon loslaten: iedereen heeft recht op zijn eigen weg. In de dankdienst voor haar leven op 22 augustus stond dankten we God met woorden uit Psalm 68: Geprezen zij de Heer, dag aan dag, deze God draagt ons en redt ons. Dat God ons draagt: dat was het vaste vertrouwen van Gina. Haar geloof werd gekenmerkt door de rust dat God erbij was, en trouw zou blijven, en je draagt door het leven – ook als dat leven soms moeilijk is. Die God die er is vanaf het allereerste begin en tot aan je grijze dagen, en zelfs daarna. In het geloof dat God haar nog steeds nabij is hebben we het lichaam van Gina losgelaten en begraven op Koningshof. In ons gebed denken we aan haar kinderen, klein- en achterkleinkinderen en andere dierbaren die haar zullen missen. Ds. Nienke
Rectificatie ‘In Memoriam’
Er staat foutief vermeld dat Gina en haar man Jacob een tuinbouwbedrijf beheerden samen. Dat klopte niet, ze waren niet actief in de tuinbouw maar in de veehandel. Mooi dat hun nalatenschap nog steeds zichtbaar is in het bedrijf dat zoon Jacob heeft voortgezet.
Gerda Rensen-Ouborg
Op zondag 20 juli is overleden onze zuster Gerardina Rensen-Ouborg in de leeftijd van 89 jaar. Ze werd geboren op 17 juli 1936 en was gehuwd met Koos Rensen. Hun huwelijk werd gezegend met vier zonen. Haar leven was gewijd aan haar gezin, waar ze als huisvrouw zorgde dat alles draaiend bleef. Toen haar man Koos relatief jong overleed (ruim twintig jaar geleden), vond ze het moeilijk om weer een weg door het leven te vinden. Het gemis zette de toon, en het was moeilijk om nog vreugde te voelen. Haar familie, kinderen en klein- en achterkleinkinderen vormden een uitzondering. Zij gaven het leven kleur en jeu. Ook geloofde ze dat God haar de kracht gaf om het leven te dragen. Ze vertrouwde erop dat ze niet alleen was. De laatste jaren woonde Gerda in Delfshove, waar ze lange tijd goed verzorgd werd. Uiteindelijk is ze daar in het hospice is overleden. Gerda ervoer het leven, zeker de laatste maanden als een strijd, en zag er naar uit om van die strijd verlost te worden. In de dankdienst voor haar leven zette psalm 42 de toon: een lied van strijd en verdriet, maar ook van hoop dat er een andere dag zou aanbreken. We geloven dat die dag voor Gerda is gekomen: een dag van vreugde, vrede en een loflied. In ons gebed danken wij God voor dat perspectief, en bidden wij voor wie Gerda nu moet missen. Ds. Nienke
Marcelis de Bruin.
Op 8 juli overleed Marcel de Bruin in de leeftijd van 87 jaar. Hij was getrouwd met Tine de Bruin- Eikens. Zij woonden in Park Berkenoord. Hij was verbonden aan de TU en onder andere werkzaam bij het Holland PTC. Hij had naast zijn werk hobby’s die hem fascineerden. Interesseerde zich voor vlinders en mineralen. Hij verzamelde bijvoorbeeld microscopische (slakken)mineralen uit Laurion (Griekenland). De schoonheid van de schepping fascineerde hem. Op de rouwkaart stond zo een mineraal in al haar schoonheid afgebeeld.
Een wetenschapper onderzoekt en stelt vragen. Hij wil de dingen doorgronden. In de bijbel vinden we een Prediker die ook vragen stelt bij het menselijk bestaan. Op dinsdag 15 juli vond de afscheidsplechtigheid plaats in de aula van begraafplaats Sint Janshof, Oudeweg 61, Pijnacker-Nootdorp. Prediker 3: 1-8 was de lezing waar in 14 tweetallen in ‘langzame taal’ menselijke ‘bezigheden’ worden opgesomd.
Na de afscheidsplechtigheid bestelden wij hem ter aarde op de naast gelegen begraafplaats.
We bidden voor Tine, zijn vrouw, kinderen en kleinkinderen en allen die om hem rouwen.
Ds.M.Visser
Hendrika Wilhelmina van de Hoek – Landman
Op donderdag 03 juli hebben we in een dankdienst het leven van Hendrika Wilhelmina van de Hoek – Landman herdacht en afscheid van haar genomen.
Mevr. Hoek werd op 11 juni 1924 in Den Haag geboren en overleed in de leeftijd van 101 jaar, op 25 juni te Delft. In deze lange jaren heeft zij met haar leven betekenis gegeven aan de mensen om haar heen. In de rol van moeder, schoonmoeder, oma, omi en tante. Maar, zo bleek ook tijdens deze dienst, aan vele anderen om haar heen.
Tijdens deze dankdienst hebben we geput uit losse briefjes, aantekeningen, ezelsoren in psalmboekjes en notities die voor in de bijbel van mevr. Hoek geschreven waren. Daarin stond ook de wens om tijdens deze dienst stil te staan bij de tekst uit 1 Korinthe 13. Het verlangen om te aanschouwen herkende mevr. Hoek en daaraan kon zij ook tijdens gesprekken uiting geven.
In het vertrouwen dat deze liefde van God er was, er is en er altijd zal zijn, hebben we afscheid van mevr. van de Hoek- Landman genomen en haar aan Gods eeuwige armen toevertrouwd.
Wilhelmina Maria Bazuin-Dijkshoorn
Op donderdag 12 juni 2025 is overleden onze zuster Wilhelmina Maria Bazuin – Dijkshoorn in de leeftijd van 93 jaar. Mien was getrouwd met Jo Bazuin en sinds 2019 weduwe. Hun huwelijk werd gezegend met vijf kinderen. Mien was een vertrouwd gezicht in de Katwijkerbuurt, waar ze opgroeide en later met haar man de komkommerkas had. Dat was haar thuis. Naast het harde werken dat nodig was, genoot Mien van het groen, de tuin en alles wat haar zorg nodig had. Toen de komkommers werden overgenomen in de familie, verhuisde ze naar het Helmhuis. Ook daar verzorgde ze de planten met aandacht. In de vrije uren was ze altijd aan het breien: haar handen bezig, een moment om haar gedachten tot rust te brengen. We herinneren haar als een liefdevolle, betrokken en gelovige vrouw. Ze was vol vertrouwen dat God met haar was en zou zijn, in leven én in de dood. In de dankdienst voor haar leven klonk Psalm 23, over de God die ons altijd nabij is. Ook in het lied klonk haar belijdenis door: ga met God, en Hij zal met je zijn, in Zijn liefde je bewaren, in de dood je leven sparen. In dat vertrouwen laten we haar los en houdt God ons vast. De trouw van God zij ook met de volgende generatie: we wensen Gods nabijheid toe aan haar kinderen en kleinkinderen en aan iedereen voor wie zij dierbaar was.
Cornelia Maria Tak-Versteeg
Op maandag 9 juni 2025 is overleden onze zuster Cornelia Maria Tak-Versteeg in de leeftijd van 95 jaar. Corry werd geboren in het Brabantse Roosendaal en Nispen, groeide op in Dordrecht en ontmoette daar Jan, de vriend van haar broer. De liefde bloeide op, en hun huwelijk werd gezegend met drie kinderen. Via Voorburg leidde God hun wegen naar Pijnacker, waar ze jarenlang samen onderdeel zijn geweest van onze kerken. Corry was nauw betrokken bij de beginselen van De Acker en heeft zich daar altijd thuis geweten. Ook in de laatste jaren was ze wekelijks in de kerk te vinden tijdens de dinsdagse koffieochtend. Ze hield van gezelligheid en
reuring en zat altijd vol verhalen. De laatste maanden was thuis wonen niet langer mogelijk en verhuisden Jan en Corry naar huize Oostduin in Den Haag. Corry was vasthoudend gelovig en vertrouwde erop dat God hun wegen samen leidde. In de dienst van woord en gebed voorafgaand aan haar begrafenis, klonk dat ook als haar getuigenis: Wentel uw weg op de Heere, vertrouw op Hem, en Hij zal het maken. Die nabijheid van God wensen we ook Jan, hun kinderen en kleinkinderen en iedereen die Corry zal missen. Ds. Nienke.
Miriam van Rhijn
Op 3 mei is overleden onze oude zuster Miriam Hulda Marie van Rhijn-Tönnies in de leeftijd van bijna 97 jaar. Miriam werd geboren in 1928 en groeide op in Rotterdam, waar ze ook het bombardement en de oorlogsjaren meemaakte. Die herinneringen nam ze de rest van haar leven mee. Miriam was getrouwd met Marius, die in de jaren 80 overleed. Hun huwelijk bleef kinderloos, en Miriam wijdde haar leven aan het werken in de zorg. Dat deed ze met veel liefde, betrokkenheid en interesse, als wijkverpleegkundige in de thuiszorg. Dat hield ze vast, ook na haar werkzame jaren. Ze vroeg altijd naar de ander, wees van zichzelf af, en wilde weten hoe het écht met je ging. Jarenlang woonde ze aan de Hortensialaan, waar ze een kleine maar trouwe vriendinnenkring opbouwde. Die vriendschap bleek zeer waardevol, zeker bij het klimmen van de jaren en toen zelfstandig wonen geen optie meer was. De laatste jaren verbleef Miriam in Berckendael in Berkel, waar ze goed werd verzorgd en trouw werd bezocht. Als slotwoord voor de dienst voorafgaand aan haar begrafenis gaf ze psalm 136 mee: een lied van dankbaarheid, waarin de trouw van God het refrein van het leven blijkt te zijn. Ontroerend, als dat na 97 jaar de boventoon voert. God zij geprezen voor zijn trouw aan Miriam – en aan hen die achterblijven en om haar rouwen. We gedenken hen in ons gebed.
Pieter Jacob Verboon
Op zaterdag 18 januari 2025 is overleden onze broeder Pieter Jacob Verboon in de leeftijd van 82 jaar. Piet werd geboren in de Oude Leede en groeide daar ook op. Toen zijn vader jong stierf, gaf hij samen met zijn broer al jong leiding aan de tuinderij van de familie. Na jaren van werken en verantwoordelijkheidsbesef vond hij de liefde en trouwde hij met Hennie Verboon-den Ouden. Hun huwelijk werd bezegeld met een zoon en kende al de rijkdom van een dochter van Hennie. Als gezin vonden ze hun weg in Delfgauw, waar ze tot op een aantal jaar geleden ook kerkelijk meeleefden. Piet was tuinder in hart en nieren: hij genoot van het opkweken van gewassen en was graag buiten te vinden. Hij was een harde werker, betrokken op mensen en behulpzaam. Iemand van weinig woorden, liet niet altijd het achterste van zijn tong zien. Liever ging hij naar buiten, of zette hij zich in voor anderen. Hij had weinig nodig om tevreden te zijn. De laatste jaren van zijn leven werden getekend door dementie. Piet ging eerst graag naar de zorgboerderij, maar kwam later terecht in de Oudelandse Hof. Daar heeft hij toch nog bijna twee jaar gewoond, tot zijn overlijden. In een dienst in de dorpskerk op 25 januari stonden we stil bij de woorden boven zijn rouwkaart: ‘Mijn genade is voor u genoeg.’ We danken God, dat hij ook het werk in Piet heeft voltooid, en door de grote menselijke kwetsbaarheid van de dood heen de opstandingskracht laat zien. Met het vertrouwen op die kracht is Piet begraven op Koningshof. We bidden dat God Hennie en hun kinderen en kleinkinderen draagt in het gemis.
Gerard de Hoog.
Op zaterdag 7 december is overleden dhr. Gerard de Hoog. Hij werd geboren op 7 oktober 1936. Gerard trouwde met Coby van der Drift en samen kregen ze twee zonen.
De laatste weken van zijn leven verliepen onrustig. Na een gebroken heup en een ziekenhuisopname verhuisde hij, naar wat leek voorlopig, naar een zorgcentrum in Scheveningen. Daar overleed hij na een week, door de tijd ingehaald: het was op. Op vrijdag 13 december is Gerard in besloten kring begraven op Koningshof. In alles wat er op de familie afkomt bidden wij om Gods aanwezigheid in verdriet en gemis.
Elizabeth van Driel – Chino
Op vrijdag 6 december is overleden Elizabeth van Driel – Chino. Els groeide op in Den Haag, verhuisde later naar Zoetermeer en kwam door haar huwelijk met Jan van Driel in Pijnacker wonen. Hun huwelijk werd gezegend met twee kinderen. Toen die wat groter werden, ging Els aan het werk achter de kassa van Albert Heijn. Daar leerde het dorp haar kennen als een warme, betrokken en liefdevolle vrouw. Voor iedereen had ze de tijd en een praatje. Els had ook een grote liefde voor dieren, in het bijzonder voor honden. Dat waren haar grote vrienden. Els groeide op met het geloof, maar koesterde geen warme herinneringen aan de kerk. In de loop van haar leven kreeg het geloof een steeds grotere plek – met name in het grote gebod van de liefde. Ze nam de liefde van God serieus en gaf die graag door. De liefde werd haar geloofstaal, waarmee ze menig mens heeft bereikt. De laatste maanden van haar leven werden gestempeld door een intensief ziekbed, wat maakte dat ze in korte tijd snel achteruitging. Els is 66 jaar geworden. Op vrijdagmiddag 13 december is zij begraven op de Sint Janshof. We bidden voor Jan, hun kinderen en kleinzoon en iedereen die de liefdevolle en warme aanwezigheid van Els zullen moeten missen.
Sibilla Maartje Auwerda-Berghout
Op 22 november 2024 is overleden Sibilla Maartje Auwerda-Berghout, geboren op 26 juni 1927 in Den Haag. Sibilla was een veelzijdige vrouw: behalve dochter, zus, vrouw, en moeder was ze ook docent, creatieveling, kerkganger en liefhebster van de geschiedenis en de natuur. Ze groeide op in oorlogstijd, en ondanks dat er geen geld was om te studeren ontwikkelde ze zich intellectueel en vond ze haar vreugde in het onderwijs. Ze trouwde met Kees Auwerda en kende met hem een heel vreugdevol huwelijk, dat werd gezegend met twee dochters. Sibilla wist het gezinsleven goed te combineren met haar passie voor geschiedenis en onderwijs. Daarnaast was ze creatief, in tekenen, naaien, breien en haken. In de laatste jaren van haar leven kwamen er steeds meer gebreken, en met name het verlies van Kees was voor Sibilla heel ingrijpend. Het leven werd eenzamer, kwetsbaarder en afhankelijker. Ze vond tot op het einde vreugde in de natuur, het kijken naar de vogels in de tuin. Over die vogels ging het ook in de dienst rondom het afscheid: over hoe waardevol ze zijn voor God, en wat dat zegt over de waarde van een mensenleven. Op 29 november werd Sibilla begraven op begraafplaats Koningshof. We hebben haar teruggegeven aan God, die zowel het begin als het einde van ieder tijdperk vormt, en alle dagen van ons leven kent en telt. Aan die God vertrouwen we ook haar dochters, familie en andere geliefden toe in het gemis. Ds. Nienke
Wijnand Dirksen
Dinsdag17 december 2024 is overleden Wijnand Dirksen (Kuyperlaan 5). Hij is 89 jaar geworden Sinds mei 2014 was hij weduwnaar van Ynskje Dirksen– van der Heide (Ineke). Wijnand was liefdevol, behulpzaam, sociaal. Betrokken ook. Geïnteresseerd. Hij deed alles voor zijn kinderen: behangen, verhuizen, oppassen. Hij was een familiemens en floreerde in samen-zijn. Vooral samen met zijn vrouw Ineke. Ineke was alles voor hem. Zijn leven veranderde dan ook drastisch toen Ineke kwam te overlijden. Toen ging voor hem het licht uit. De levensvreugde was weg. Zijn mooie kwaliteiten kwamen niet meer goed uit de verf. Ze werden overschaduwd door het gemis van Ineke. Het lukte hem niet meer om de handen, die naar hem werden uitgestoken, vast te pakken. Noch de hand van God, noch de hand van medemensen. Zijn kinderen en kleinkinderen waren en werden steeds meer zijn enige hulp en toeverlaat. Dat was intensief en zwaar. Wijnand was niet actief betrokken bij de kerk. Hij is wel christelijk opgevoed en heeft die christelijke traditie altijd meegedragen in zijn hart. In de dienst van Woord en Gebed (in De Acker) stonden we stil bij hun trouwtekst: Jesaja 41, 13. Zijn ontzielde lichaam is begraven op begraafplaats Koningshof. Laten we hem blijven gedenken in zijn kracht en kwetsbaarheid. Ds. Jelke de Jong.