Bijbelgedeelten: Matteüs 25, 31-46 (NBV). Thema: ‘Dienen en delen’.
Voorganger: ds. Jelke de Jong (dominee@deacker.pknpijnackerdelfgauw.nl).
Gemeente van Jezus Christus,
Matteüs 24 en 25 gaan over het laatste en het voorlaatste. Over het einde richting een nieuw begin. De tijd voorafgaande aan de wederkomst van Christus. Jezus komt terug als Redder en Rechter. Om alles recht te zetten. Om alles nieuw te maken.
Niet alleen in Matteüs 24, maar ook op andere plaatsen in de Bijbel is duidelijk dat de tijd vóór Jezus’ wederkomst geen makkelijke tijd is. Aan de komst van de nieuwe hemel en de nieuwe aarde gaan heftige weeën vooraf. Jezus heeft het in Matteüs. 24 o.a. over verleidingen, over oorlog en oorlogsdreiging, over hongersnood en aardbevingen. Over geloofsvervolging etc..
Wat doet dat met u en jou? Wij vinden Jezus’ onderwijs over het voorlaatste en laatste vaak wat storend. Wij hebben hier het paradijs al gecreëerd. Bijbel: het beste komt nog. Wij hebben vaak het gevoel dat we ons niets beters kunnen wensen. Het coronavirus heeft die werkelijkheidsbeleving verstoord en ons weer wat meer teruggezet in een werkelijkheid zoals Jezus daar over spreekt in Matteüs 24.
Het is prima om in deze pandemie de voetstappen van Jezus’ wederkomst te beluisteren. Het is onverstandig om daar aan voorbij te gaan. Het zou goed zijn dat door deze pandemie ons verlangen naar de nieuwe hemel en de nieuwe aarde gevoed /aangewakkerd zou worden. Want het kan toch niet eeuwig bij deze gebroken wereld blijven? Dan komt God niet tot zijn doel en wij niet tot onze bestemming.
Voor alle duidelijkheid: ik zeg niet dat God ons dit aandoet. Dit doen wij elkaar als mensen/mensheid aan. Dat is het tragische ervan. Het is een gevolg van onze manier van omgang met Gods goede schepping. Dat betekent niet dat het God ontgaat en het betekent (hopelijk) ook niet dat Hij zich van ons terugtrekt. Daarmee is deze tijd niet zinloos. Aan ons de taak om de betekenis ervan te ontdekken.
We leven in onzekere tijden. Als er gevaar dreigt kun je drie dingen doen: of verstijven, of vluchten of vechten. Alle drie gedragingen zie je vandaag de dag. Ook in de kerk. Jezus wijst ons een andere weg: je verantwoordelijk weten. Jouw (eigen) verantwoordelijkheid (op)pakken. Jouw verantwoordelijkheid niet wegschuiven of afschuiven, maar ook niet langer meeliften met anderen (Matteüs 25,1-13). Jouw geschonken gaven niet verstoppen, maar gebruiken (Matteüs 25, 14-30). Dit is de basis voor een betekenisvol leven in de crisistijd in de eindtijd.
Waardoor krijgt je leven hier op aarde, in de crisistijd van de eindtijd, betekenis? Eeuwigheidswaarde? Door niet (uitsluitend) voor jezelf te (blijven) leven, maar voor de ander. De minste het meest. Door je hart te laten raken en door je hart te laten spreken. Vanuit de liefde van Christus de ander dienen. Uit liefde. Vanuit solidariteit je laten raken door de nood van de ander.
Jezus heeft het over ‘de onaanzienlijksten van mijn broers en zusters’. Dat is veelzeggend. In de blik van de lijdende mens kom je Christus tegen. Kijkt Jezus ons aan. Is Christus verborgen aanwezig.
Vervolgens: Jezus beperkt de dienstverlening niet tot de lijdende Jood of christen. Het gaat om alle mensen in deze wereld die er arm en ellendig aan toe zijn.
Jezus heeft het over mensen die honger / dorst lijden, mensen die berooid zijn. Over zieken, gevangen en vluchtelingen. Kwetsbare mensen dus. Werken met deze mensen is risicovol. Je loopt het risico op onbegrip, of afwijzing. Bij zieken kun je het risico op besmetting lopen. Wil je dat, in deze crisistijd, in deze eindtijd risico lopen in de dienst der barmhartigheid? Wat zijn onze mooie woorden nu en straks waard, wanneer we in onze daden op save spelen en risico’s vermijden? Dat zijn spannende vragen. Ongemakkelijke vragen. Ik hoop dat je dat ook zo ervaart.
Bij de grote scheiding loopt de scheidslijn niet mate van geloof, maar via de universele taal van de liefde. Onbaatzuchtige dienende liefde. De Christelijke gemeente is een liefdesgemeenschap. Het christelijke leven dient gekenmerkt te worden door dienende liefde. Daarin schieten wij vaak tekort. Net als bij de geestelijke leiders van toen, kan er ook bij ons sprake zijn van dubbelhartigheid. Of van zelfgenoegzaamheid (zoals bij de discipelen). Of van het afschuiven van verantwoordelijkheid. Of van het verstoppen van onze talenten. Of op save spelen. Of geloof en werken tegen elkaar uitspelen. Paulus tegenover Jakobus. In deze crisistijd kun je gevangen zitten in angst (hart op slot, handen en voeten gebonden). Jezus laat ons weten: dat heeft geen toekomst. Dienst aan de kwetsbare naaste, de mens in nood, dat heeft betekenis! Daarom: Word nooit moe om goed te doen: dienen en delen. Het heeft eeuwigheids waarde.
Dat is een aansporing om in de crisistijd van de eindtijd bij je roeping te blijven. Het is een waarschuwing bij verzaking van die roeping.
De onzichtbare God wordt zichtbaar in barmhartigheid: dienen en delen. Jezus (in de Bergrede): ‘Laat je licht schijnen voor de mensen, opdat ze jullie goede daden zien en eerbewijzen aan jullie Vader in de hemel’. Amen.
Voor het gesprek.
We leven volgens de Bijbel in het einde van de tijd. Ervaar je dat zelf ook zo? Is de coronacrisis voor jou ook gerelateerd aan de tekenen van de tijd? Jezus komt terug als Heiland en Rechter. Hij komt terug om te oordelen, om alles recht te zetten. Wat doet dat met jou? Welke ‘werken van barmhartigheid’ noemt Jezus in dit gedeelte? Kan je een aantal hedendaagse aanvullingen bedenken? Wie zijn de ‘geringste broeders’ waar Jezus het in vers 40 over heeft?
Breng met elkaar in kaart welk soort diaconaal werk er binnen en vanuit onze gemeente gebeurt. Sinds het coronavirus is in ons dorp ‘Heel Pijnacker-Nootdorp Helpt’ ontstaan. Zie: https://www.heeloostlandhelpt.nl/pijnacker-nootdorp. Een mooi voorbeeld van samen dienen en delen. Bekijk de site en kijk bij welk initiatief jij/jullie kunnen aansluiten. Samen dienen en delen. Bekijk de site en kijk bij welk initiatief jij/jullie kunnen aansluiten.