De dienst is te bekijken via Livestream en te beluisteren via Kerkomroep.
Bijbelgedeelte: Johannes 16,1-16 (NBV).
Voorganger: ds. Jelke de Jong (dominee@deacker.pknpijnackerdelfgauw.nl).
Gemeente van Jezus Christus,
De discipelen van Jezus zijn verdrietig. Diep bedroefd. Waarom? Omdat Jezus met hen in gesprek is over zijn komend afscheid. Jezus gaat hen binnenkort verlaten. De Zoon keert terug naar de Vader. Ik vind afscheid nemen lastig. Zeker als het voor een lange tijd is, of definitief. Hoe is dat bij jou? Afscheid nemen is een beetje sterven. Het doet pijn. Geeft verdriet.
De discipelen zijn niet alleen verdrietig over het feit dat hun Meester binnenkort niet meer bij hen zal zijn, maar ook over de toekomst die Jezus hen geschetst heeft. Als ze er straks alleen voor staan, moeten ze niet reken op een hartelijk welkom vanuit hun omgeving. Integendeel. Ze gaan de aansluiting met de wereld missen. Ze zullen te maken krijgen met vijandschap, met haat en met vervolging. Waarom? Vanwege Jezus, Zoon van God en Zoon des mensen.
Om de wereld te redden gaf de Vader zijn Zoon. Ging Jezus vrijwillig en uit liefde de weg van lijden en van het kruis. Om een leven aan het licht te brengen dat sterker is dan de dood, stond Jezus op uit het graf en werd de Zoon opgewekt door de Vader. Door geloof deel je in dat nieuwe leven: uit genade, geen verdienste of eigen prestatie. Er is op deze planeet een gemeenschap van publieke liefde die deze wereld kan veranderen, transformeren.
Het werkt als een rode lap op een stier. Dit evangelie roept weerstand op. Verzet. Ook in ons eigen hart. Dat kan leiden tot vijandschap en vervolging. Dit evangelie is ons te min. Te goedkoop. Mensen die graag hun eigen boontjes willen doppen ervaren dit evangelie als vernederend.
Kun jij je het verdriet van de discipelen voorstellen? Ze zijn doordrongen van het feit wat blijft als Jezus straks vertrokken is: een kleine kwetsbare gemeente/gemeenschap in een vijandige wereld. Voelt het voor jou soms ook wel eens zo? Klein en kwetsbaar (als individuele gelovige, als gemeente) in een bedreigende context/wereld?
Jezus spreekt deze afscheidswoorden niet om zijn discipelen bang te maken, maar om hen toe te rusten. Hen voor te bereiden op hun nieuwe toekomst. Opdat ze straks niet afhaken als het moeilijk wordt, maar trouw blijven. Zo luisteren wij ook naar deze woorden van Jezus. Ter bemoediging. Om in verbinding te blijven met God en met elkaar. Als aansporing om niet af te haken als het moeilijk wordt. Als de coronacrisis bijvoorbeeld veel langer duurt dan gedacht.
De discipelen zijn niet alleen kwetsbaar vanwege een vijandige context. Zij en wij zijn het ook vanwege het feit dat we in een cosmische/geestelijke strijd verwikkeld zijn. Strijd tussen licht en duisternis, goed en kwaad, God en zijn tegenstander. Herken je dat? Voel je dat er aan je getrokken wordt? Machten en krachten in en buiten jou die je van God en zijn gemeente proberen te vervreemden?
Daar sta je dan als missionaire gemeente, als discipel van Jezus Christus: als vreemdeling. In de wereld, maar niet van de wereld. Betrokken in een geestelijke/cosmische strijd. Alleen.
Nee, niet alleen. Jezus laat de zijnen niet alleen! Hij ging om plaats te maken voor de Heilige Geest.
De Geest brengt in het hart van mensen de onderste steen boven. De Geest ontdekt ons aan ons ongeloof, onze eigengerechtigheid, onze blindheid, onze hoogmoed etc. De Geest brengt de waarheid aan het licht. De Geest overtuigt van zonde, gerechtigheid en oordeel.
Wanneer wij op weerstand stuiten tegen het evangelie, proberen wij mensen te overtuigen door mensen het evangelie nog eens en nog uitvoeriger uit te leggen. Niet doen. Gaat niet werken. Alleen de Geest kan mensen van binnenuit overtuigen. Dat kunnen wij niet. Wij zijn geroepen om (in woord en daad) te getuigen.
De Geest overtuigt van zonde, gerechtigheid en oordeel. De Geest overtuigt mensen die zich tegen het evangelie verzetten ervan dat de Vader door middel van Zijn Zoon (persoon en werk) de wereld gaat redden. En dat de Vader zijn Zoon recht doet, door Hem aan het kruis niet roemloos ten onder te laten gaan, maar Hem op te nemen in zijn heerlijkheid. Dat door de dood en opstanding van Jezus de overste van deze wereld de strijd verloren heeft. Het licht is sterker dan de duisternis. De liefde sterker dan het kwaad. Het leven sterker dan de dood.
Daar sta je dan, als Christus belijdende gelovige, als van Christus getuigende geloofsgemeenschap in een wereld die niet om jou en het evangelie zit te springen. In een context die eerder tegenwerkt dan meewerkt. Daar sta je zonder de lijfelijke aanwezigheid van jouw Heer en Heiland. Ben je verdrietig? Voel jij je verweest? Wees niet bedroef!
Zoals de Vader achter zijn Zoon stond en staat, zo staat de hemelse Vader achter jou en ons. Jezus ging om plaats te maken voor de Geest, de Trooster. De Geest klaagt de wereld aan. De Geest is de advocaat van Christus en van zijn gemeente. De Geest neemt het voor je op en voor ons als gemeente. De Geest bevrijdt ons van de taak om te overtuigen en sterkt ons voor de opdracht om (in woord en daad) te getuigen.
Zo zijn we toch niet alleen.
Al heeft Hij ons verlaten,
Hij laat ons nooit alleen.
Wat wij in Hem bezaten
is altijd om ons heen
als zonlicht om de bloemen,
een moeder om haar kind.
Teveel om op te noemen
zijn wij door Hem bemind. (Gez. 234: 1)
Amen.