Dit is een soort fitness-training. Wil je fit blijven, dan moet je daar iets voor doen. Zo moet ook je geloof worden geoefend. In de gereformeerde religie zoals we die aanhangen had je vroeger ‘oefenaars’, trainers!
Leest u Psalm 136. Niet zachtjes, maar hardop. Zodat het links en rechts bij u binnenkomt. Via uw oren en ogen, bewust en onbewust. Lezen in het Hebreeuws is ‘oproepen’. Het oproepen en beleven van een andere realiteit. Gods wereld!
Sla vooral het refrein niet over, zo van: nu weet ik het wel. Nee, laat juist die woorden in u gaan gonzen. Lees ze 26 keer: ‘want zijn chesed duurt voor eeuwig’.
U weet misschien dat in het Hebreeuws getallen ook letters zijn. De opeenvolgende 10-5-6-5 vormen de onuitsprekelijke Naam van God die de Joden omschrijven met Adonai, in onze vertaling Here. In Psalm 136 wordt de Here uitbundig geprezen. Naar de grootheid van zijn Naam.
’t Woordje ‘chesed’ laat zich moeilijk vertalen. Je mag vertalen: onverdiende goedheid, gevende liefde, liefdevolle trouw. Als je de spanning maar voelt. Dat God die heilig is en groot ons in liefde zijn vriendschap biedt is onbevattelijk!
In de Bijbel wordt verteld dat de Naam van de Here zich ook uittekent in de 26 generaties die er vanaf de schepping tot aan de openbaring op de Sinaï zijn geweest. Niet toevallig ontvangt het 26ste geslacht de Torah met Gods geboden en inzettingen.
In de periode tot aan dit hoogtepunt toont de Here zijn volk zijn onverdiende goedheid. Vanaf de sluiting van het verbond vraagt Hij Israël zijn liefde te beantwoorden. Eerst geeft God de bedelaar vis. Daarna ook nog eens een hengel. Die twee momenten zijn er ook in het christelijk geloof. In Christus vist God u op uit de stroom van de tijd. Hij redt. Maar Jezus maakt u ook tot een visser van mensen in zijn dienst! Hij redt en Hij roept u.
Lees je de psalm aandachtig door dan zie je dat de Here wordt geprezen om zijn chesed in de schepping en geschiedenis. Dat zijn beide geweldige dingen. Er stond pas een foto van een gaaf, compleet kikkertje in de krant. Niet groter dan een potloodpunt. Tegelijk splijt de Here de Schelfzee. Waar je denkt: dit is het einde! opent God steeds opnieuw een begaanbare weg tussen de muren door van de tijd. Daar mogen we ook nu op hopen.
Wonderlijk is dat zijn Naam ook gemoeid is met het geven van eten en drinken. Dat lijkt iets wat we zelf in de hand hebben. Niets is minder waar. Wij zijn juist voor ons dagelijks brood afhankelijk van Hem. In eten en drinken ontvangen we de tekenen van zijn toegewijde tederheid. ‘Die ons laaft en die ons voedt. Trouw is alles wat Hij doet.’
ds. Treuren