Wij leven in een rare tijd, vindt u ook niet?!
Inwendig steiger ik vaak, als me dat wordt verteld. Hoezo rare tijd! Het is een geweldige tijd. De ingenieuze operaties die ze in het ziekenhuis uit kunnen uitvoeren. Of iets alledaags als: antibiotica. In een vroegere tijd kon je doodgaan aan een blaasontsteking.
Nee, de veertiende eeuw. Die was ‘waanzinnig’. De bevolking van Europa werd gedecimeerd. De misère van toen, de ontberingen, daar hebben we geen idee van. Zoals van zoveel. Je zult als vluchteling overwinteren in de modder en vrieskou van Noord-Griekenland. De tentjes, de latrines. Niemand die iets doet! Raar dat we in ons dorp Nederland uren kunnen debatteren over de aftrek van de hypotheekrente. Alsof er niets erger is.
Dat bij Calais kleine kinderen creperen. Dat is raar. En dat 80% van de insecten verdwenen blijkt te zijn. Muggen, vliegen, wespen, bijen, en veelmeer. Dat is een stille ramp. Wat zullen de gevolgen zijn voor de bloemen, de vruchtbomen? Ik geef ’t toe: het is inderdaad een rare tijd.
We kunnen in Europa alle vluchtelingen niet opnemen. Maar de ontwrichting in veel landen van Afrika is zo immens. Is daar een oplossing voor? ‘Helpen ter plaatse’, wordt er gezegd, ‘opvang in de regio’. Dat klinkt gemoedelijk. Maar wie is in staat in Irak, in Afghanistan, Syrië, in Libië, in Zuid-Soedan iets wezenlijks te veranderen? Kan iemand dat?
‘Je hoeft niet te slagen om te ondernemen, je hoeft niet te hopen om vol te houden’, was de lijfspreuk van Willem van Oranje. Dat is een uitspraak waarin ik me herken. Succes en resultaat zijn in vele dingen totaal onzeker. Maar laat je niet verlammen! In vertrouwen op God komt het erop aan het goede te doen. ‘Om niet’, tegen de keer in.
Dat is ook wat Jezus zegt als Hij het heeft over de ’tekenen der tijden’. Weeën zullen deze wereld doortrekken. In onze rare tijd zijn ze er volop. Maar kijk er niet van op. ‘Volhardt tot het einde’, bindt Hij ons op het hart. Niet verbeten, fanatiek. Nee, in de liefde. De liefde tot God. De liefde jegens elkander. In een eenvoudig doen wat God vraagt.
Niet doemdenken, maar doen. Niet teveel speculeren, maar erop vertrouwen dat God deze wereld leidt naar zijn Koninkrijk. Dat helpt. Dat is hoge Adventsverwachting waarin wij mogen leven. Die zich al doende van je meester maakt.
Wij leven in een kostbare tijd!
ds. M. Treuren