Onverwachts staat Jezus in hun midden. De deuren en vensters zitten op slot, potdicht. ‘Uit vrees voor de Joden’. Daar zit iets van projectie in! Iets dat later in de tijd tot antisemitisme heeft geleid. De joden dit, de joden dat.
Maar ‘t is prachtig! Dat de Opgestane de macht heeft in te breken in onze zelfverkozen gevangenis, in het isolement waarin we ons steeds weer opgesluiten. Hij breekt dwars door onze muren heen. Daar mogen we ook om bidden. ‘Heer, wees mij te sterk!’ Wees sterker dan mij angst, dan mijn woede, dan mijn verdriet en teleurstellingen.
In die hoop komen we als gemeente ook samen op elke eerste dag van de nieuwe week. Dat is op de achtste dag. De acht in de Bijbel is het symbool van Gods nieuwe wereld, van Gods Koninkrijk, de herschepping. We komen samen iedere zondag, de dag na sjabbat, in de hoop Christus te ontmoeten en zijn herscheppende kracht te ervaren.
En dan die groet: ‘Vrede zij u’. Oppervlakkig bezien is dat de normale wijze van begroeten. Nu nog steeds in Israël. Uiteraard steekt er hier meer achter. ’t Is verwonderlijk dat Jezus dit tegen zijn discipelen zegt. Ze hebben Hem in de steek gelaten. Toen Hij werd gearresteerd, zijn ze allemaal gevlucht. Petrus, de moedigste van het stel, heeft Hem verloochend.
Niks vrede, zou je denken. Dat de Heer hen niet de mantel uitveegt en zegt dat Hij ontgoocheld is. Waar is nu jullie geloof? Jezus had gezegd dat Hij op de derde dag uit de dood zou opstaan, maar van verwachting is geen sprake. Ze zijn niet bepaald in feeststemming, halleluja’s zingend. Nee, ze zitten in mineur.
Toch zegt Jezus tot tweemaal: ‘vrede zij u’. In dat woord dringt zich de kracht van zijn liefde en ontferming op. Jezus vergeeft hen. Hij stelt zijn leerlingen in de ruimte van Gods vrede. Een vrede die de vrucht is van zijn lijden aan het kruis. Een vrede die tot stand gekomen is door de wonden in zijn handen en zijde die Hij toont.
‘Vrede zij u’, sjalom alechem! Dat is de aanduiding van een allesomvattende vrede. Vrede met God. Vrede met elkaar. Vrede in jezelf. Vrede met je situatie. Die vrede is oneindig veel groter dan ons hart en ruimer dan ons geweten dat ons fel aan kan klagen. Het is de vrede van God, die alle verstand te boven gaat. Die ons in onze onrustige gedachten en ons hart bewaakt.
Iedere zondag bij het begin van de dienst wordt die vrede over ons uitgeroepen. ‘Genade zij u en vrede, van God onze Vader en van Jezus Christus, de Heer’. Wij mogen in die vrede gaan staan en die als de ware werkelijkheid beleven.
ds. M. Treuren