Ons land op slot,
het dagelijks leven paal en perk gesteld,
de mensen op elkaar en op zichzelf
teruggeworpen:
Heer ontferm u!
De strenge regels ontregelen ons,
en ontketenen onrust en stille paniek,
voor sommigen biedt hun huis
geen veilige plaats.
Het wordt weer improviseren,
en er het beste van maken,
het geluk zoeken in kleine dingen:
in een onooglijke stal wordt het Kind
geboren, maar
Christus, ontferm u!
De rek kan eruit gaan, het elastiek knappen.
Een zaak, een bloeiend bedrijf
kan stuk gaan. Veel mensen staat
het water aan de lippen.
Tegen de leegte en verveling,
tegen de uitzichtsloosheid en frustratie, tegen
de dreiging met geweld, en tegen het gevaar van
de verbittering, bidden wij
Heer, ontferm u!
Geef ons geduld, de kracht om in te schikken,
en hoop op u die niet beschaamt
omdat de Geest in ons is uitgestort.
Zet de terugkeer in gang,
het verlangen naar een bezield
verband, dat we met elkaar de weg vinden naar
het huis van de Vader.