Lastige vraag! De mensen van de zgn. Nashville-verklaring probeerden erg duidelijk te zijn: in de kerk kunnen we alleen meegaan in de huwelijksrelatie tussen één man en één vrouw. Alles wat daarbuiten valt moet afgewezen worden als onbijbels. Het klinkt of we in één klap vijftig jaar teruggezet worden in de tijd, en ook in het kerkelijk klimaat… En dat terwijl homo’s en andere minderheidsgroepen één ding van de kerk mogen verwachten: dat ze aanvaard worden zoals ze zijn.
Als de opstellers van deze verklaring op eendracht mikten in de kerk op dit punt, dan zijn ze erg naïef geweest. Om het maar bij ons eigen land te houden: vooral vanuit de PKN kwam de verklaring zwaar onder vuur te liggen. Als kerken willen we niets afdoen aan het eenmaal gegeven jawoord aan homo’s, ook al houden heel wat christenen grote moeite met deze keus.
Ik kan veel meer hete hangijzers noemen. Niet iedereen is gelukkig met de verdedigingslinie die de kerken in den Haag, gesteund vanuit het hele land, opgetrokken hebben rondom het Armeense gezin dat uitgezet dreigt te worden. Het gaat niet alleen om dat gezin, het gaat ook om die meer dan 400 anderen, aan wie tot nu toe het kinderpardon is geweigerd. Massale steun vanuit de kerken voor deze mensen, dat proef je overal. Daarnaast (daartegenover?) ook veel begrip voor de Nederlandse overheid die scherpe grenzen stelt.
Voorbeelden zijn er te over, en ze vertellen steeds hetzelfde verhaal: mensen die pretenderen één te zijn in hun geloof kunnen plotseling fel tegenover elkaar komen te staan. Vanwege geloofskwesties. Vanwege uiteenlopende keuzes in maatschappelijke en politieke vragen. De ouderen weten nog van de strijd tussen IKV en ICTO over de plaatsing van kruisraketten.
Ik ben niet anders dan alle anderen: ik maak ook mijn keuzes. Maar in dit artikel wil ik iets bepleiten dat ons allemaal na aan het hart mag liggen: kiezen voor het hart van het evangelie. Dat is niet een toverstaf waarmee we alle onderlinge verschillen zomaar wegblazen. Maar het is wel datgene dat ons doet leven en samenleven. Het gaat om recht en vrede, het gaat om geloof, hoop en liefde. Het gaat om die kleine plantjes met diepe wortels, waarvan we vertrouwen dat er nog veel meer groeikracht in zit dan wij vaak denken. Niet je laten meedrijven op de emoties aan de oppervlakte, maar een laag dieper durven te gaan en elkaar daar ontmoeten… Misschien ontdek je dan wat liefde is en wat liefde kan. Zo verschillend als we zijn, we leven allemaal van een jawoord, dat we krijgen om door te geven!
Richard Klijnsma