Vrijheid, verwachting, visie – overdenking van Cor Baljeu

Vrijheid, verwachting, visie

Zondag 19 juni 2011 werd ik bevestigd tot, en trad ik in als predikant voor de toenmalige Gereformeerde Kerk te Pijnacker. Zondag 19 juni 2016 is dat exact vijf jaar geleden. Mensen vragen: ‘…heb je er spijt van?’ Of: ‘…heb je de juiste keuze gemaakt?’

Het klinkt naïef, maar bij beide vragen heb ik nooit stilgestaan. Dit is de weg die ik ga. Mij ooit geroepen gevoeld tot het ambt van predikant, ga die weg dan ook maar. Deze weg is een lange (geweest?), dan ga ik mij niet bezighouden met vragen die alleen maar terugkijken, want dan word je zo dood als een zoutpilaar (Genesis 19, 26). Terugblikkend kan ik wel zeggen dat ervaring als verpleegkundige (vooral Geestelijke Gezondheid Zorg) en als leraar in het voortgezet onderwijs mij veel heeft gegeven in het ambt.

Een korte bespreking over vijf jaar dominee-zijn aan de hand van de termen vrijheid, verwachting, visie.

Vrijheid
Gekscherend zei ik aanvankelijk: ‘…ik mis de structuur van de schoolbel!’ Qua agendabeheer is er zoveel vrijheid: waar te beginnen? Voor het ambt van predikant is het van levensbelang in vrijheid te wandelen en te handelen. Ik bedoel hier innerlijke vrijheid. Agendabeheer is techniek. Als het waar is dat je als predikant Christus representeert, zo hoop en bid ik in het ambt te staan, dan maakt mij dat verantwoordelijk. Verantwoordelijk tegenover Christus. Deze representatie maakt vrij, want Christus representeren maakt mij onafhankelijk van mensen. Het ambt van predikant mag nooit verworden tot: ‘…wiens brood men eet, diens woord men spreekt.’ Dat is de dood in de pot (2 Koningen 4, 40).

Verwachting
Tegelijk zijn er vanuit de gemeente verwachtingen. Deze mag ik niet uit de weg gaan. Verwachtingen vormen mij in het ambt, maar bepalen mij niet in het ambt. Ik dien God en de gemeente. Ik luister naar beide. En maak daarin eigen keuzes. Die keuzes zullen de een bevallen, de ander niet. Het ambt van predikant is een kwetsbare en oogt een zwakke. Maar de kracht van Christus kan pas duidelijk worden, als ik zwak ben (2 Corinthiërs 12, 9). Mensen vormen zich een mening over mijn invulling van dit bijzondere ambt. Ik wens gemeenteleden de vrijmoedigheid (brutaliteit?) toe van leerlingen uit het voortgezet onderwijs. Zij hebben duidelijke meningen over leraren. Een klas met leerlingen, die slechts ‘ja’ en ‘amen’ zegt is dodelijk saai. Met een dergelijke klas kwam ik nooit tot gesprek. Als een kerkelijke gemeente alleen maar ‘ja’ en ‘amen’ zegt, pas dan maak ik mij zorgen. Daar is geen Geest. De vraag ‘…is verwachting hetzelfde als beleid?’ is cruciaal.

Vormen verwachtingen beleid? Of komen er vanuit beleid verwachtingen?

Visie
Het is van levensbelang voor een gemeente dat ze werkt met een helder en transparant beleid. De radartjes, schakeltjes en motoren van de kerkelijke gemeente moeten duidelijk zijn. Is dat helder dan kan het ambt van predikant dienen als olie die het geheel soepel laat draaien.

Wist u dat olie en wijn van het koninkrijk wonden helen (Lucas 10, 34)?

Ds. Cor Baljeu