Ds. Nelly van Kampen – Boot heeft een indrukwekkend interview nagelaten. Daarin gaat het o.a. over ziekte en genezing en het verschil in geloofsbeleving tussen de kerk in het Westen en in het Oosten. Hier, ter nagedachtenis aan haar, citaten uit dit interview. Het is te vinden in het decembernummer (2016) van het blad ‘Onderweg’. Een themanummer over ‘Genezing’. Zie: www.onderweg.nl.
Op de vraag ‘Hoe verklaar je dat genezing in het Westen veel zeldzamer is dan in het Oosten’ antwoordt zij: ‘Als je, zoals veel westerse christenen, niet beseft dat je aan het front staat, verwacht je ook niet zoveel. Dan vind je genezing vooral fijn, omdat je moeilijk kunt leven met teleurstelling, lijden en gebrokenheid. Dan zijn wonderen de slagroom op de welvaartstaart. Dan zie je God vooral als een soort geestelijke EHBO, die jouw succes en gezondheid moet garanderen. Christenen in Azië verwachten meer van God dan wij, maar zijn ook minder teleurgesteld in God dan wij als het anders gaat dan ze zouden willen. Ze laten God God: Hij is vrij om te doen wat Hij wil.
Hier in het Westen zijn we, ook in de kerk, in de ban van de maakbaarheid. Het moet allemaal lukken. Je gebruikt God voor jezelf, terwijl het in de Bijbel compleet omgekeerd is. Dat vind ik echt een schaduwkant van de hernieuwde belangstelling voor genezing in de kerk van het Westen. We zijn daarin kinderen van een oplossingsgerichte cultuur, die het vermogen heeft verloren om met gebrokenheid en lijden om te gaan. Als het even niet gaat zoals ik wil, wordt dat gelijk een levensgrote vraag en raken mensen teleurgesteld in God.
De kerk in Azië gaat veel meer de weg van het kruis. Denk aan China. Men weet daar uit ervaring dat de navolging van Jezus het leven niet gemakkelijker maakt. Christenen in Azië verwachten gewoon dat ze om Christus’ wil vervolgd gaan worden. Je kunt erop rekenen, dus zorg dat je klaar bent. Niemand is optimistisch, iedereen gelooft dat het alleen maar beroerder wordt. Daarom hebben ze het besef dat je het zonder God niet redt.
Genezing en andere wonderen zijn voor Aziatische christenen net zo vanzelfsprekend als ziekte en dood’. ‘Als ondanks veel gebed mensen toch sterven, dan wordt dat totaal niet geproblematiseerd’. ‘De christenen in Azië leven vanuit het gegeven dat God vóór ons is, ongeacht wat er gebeurt. Bij ons moet God dat eerst nog maar eens bewijzen. Wij in het Westen hoeven niet zo nodig op God te vertrouwen, want het gaat zonder Hem ook wel aardig goed. En als het dan even niet goed gaat, heeft God het gedaan en wordt de vertrouwenskwestie gesteld’.
‘Natuurlijk kun je als mens denken: waarom doet God dit?’ ‘Maar als God de God is die wij kennen in het aangezicht van de gekruisigde, dan is de vraag naar het waarom van onze pijn en onze ziekte echt een stomme vraag. Dat kun je toch niet vragen aan de man met doorboorde handen? Onze waaromvragen verdampen aan de voet van het kruis. Christus is de gewonde genezer. Hij is de gebroken gestalte van de Heer die met je meegaat. Het christelijk geloof is een geloof met een kruis in het hart. Als jou lijden overkomt, dan is de vraag dus niet: waarom moet mij dat overkomen?, maar: hoe kan ik als een aarden vat de glorie van God weerspiegelen’.
Ds. Jelke de Jong.